Ben yaklasık olarak iki bucuk aylık evliyim esim iyi bir insandır kalp kırmaz cok bunalmadıkca ama o bunaldığı anlar nedense hep bana denk gelir herneyse
Biz ikimizde 8-6 calısıyoruz ctesi yarım gun işteyiz aynı saatte donuyoruz eve ve metroda bulusup beraber gidiyoruz ancak evlendiğimden beri benim hicbir hafta sonum bos gecmiyor artık bunaldım boşanmayı bile duşundum yemin ederim ki bıktım. Biz herseyi ikimiz yaparak evlendik onun ailesinin bir copu gecmedi bize babası hicbirsey takmadı bile oyle sorumsuz para yutma makinesi gibi bir adam neyse balayına gittik ptesi gunu idi cuma donecektik. İlk kahvaltımızda babası aradı altın istedi bizden (33bin tl borc ile evlendik evimiz de kira) veremeyeceğini soyledi kibarca cuma şehre donduk aynı dakka aradı bu baba olacak şahıs illa bize gelin diyor tabiki gitmedim ama bilin bakalım ne oldu pazar gunu gittik cat diye. Daha iceri girdik montumuzu ckarmadık bizden yine altın istedi borcumuz var diyoruz nolucak odersiniz diyor aile cok enteresan uc lafından dordu yalan bir gorumce saf aklı eserekli kaynana iki tane hayırsız abi ki bu abilerden birinin 7 yıllık br turlu evlenmediği bu yuzden de (ben 4yıl icinde evlendim) benden nefret eden bir sevgilisi var eşimin ailesi karadenizli ben doğuluyum alışma surecim cok zor oluyor. Neyse. Her hafta bana misafir geliyor yatıya caya corbaya haftasonu gelsin istemiyorum artık cunku resmen iş yerinde daha az yoruluyorum ilkkez bu hafta kimseyi almayacağım dedim ctesi gene geldiler bir pazarımız var dedim ve olay burada başlıyor.
O sevgilisi olan abi şehirdışında calışıyor ara sıra geliyor buraya eşimi aramış akşam gel mac izleyelim diye bizim evle onların evi otobus ile bir birbucuk saat kadar ( bu abi ne nikahıma geldi ne evimi gordu hatta sevgilisi istemiyor diye numaramı dahi kaydetmiyor teline) eşime sordum gidecek misin diye ne evet dedi ne hayır her zaman da macı aşağıdaki kahvede izler yol gozume buyuyor dedi akşam annemler bizi yemeğe davet etti mac var dedi gitmedik 6gbii yemek yapacaktım yesin gitsin kahveye diye bir baktım eşim alelacele giyiniyor nereye dedm abime diyor bana eve gelmen 11 i bulur yemek yapacaktm diyorum e gelince yerm diyor bende bu evin ne hizmeticisiyim ne de senin dadınım dedim kavga ettik bir izin gunum var ilkkez kimse yok cok dışarı cıkmak istiyorsa daha evlendiğimizden beri bir kere gezmeye gitmedik benimle cıkamaz mı yahut beni anneme bıraksa akşam alsa donuşte ben o evin kolesi miyim ustelik esas sinirlendiğim dalga gecer gibi tum gun gideceğini soylemeyip birden hazırlanıp cıkma eylemi ben karısı mıyım anası mıyım ben gitme demiyorum goruşme de demedim karışmam da ama insanın insana biraz saygısı olur ben anneme sen evdesin diye gitmedim diyorum e git diyor bende giyindim anneme gideceğim akşam gelme eve dedim abimden cekiniyor zaten abim de annemde dedim gitme demeye başladı derken sinirimi durduramıyorumm alma anahtarı burası evin değil bende karın değilim senin dedim cunku her zaman ailesi onde ağıza etseler yine onlar baştacı beni ailesi olarak benimseyemiyor sanırım. Cebinden anahtarı almaya calıştm itiştik baya beni kapıya yasladı boğazımı sıktı el kaldırdı dovmeye kalktı yani sabır mabır cekiyor sanki deccal var karşısında dua ile sondurecek beni.. aldım anahtarı o ara git dedim naparsan yap kufurler ederek cıktı evden bende anneme geldim ne aradı ne sordu anahtarı yok gidemez zaten eve yarın işe de gitmeyeceğim abime anlattım ağladım ben konuşacağım dedi

Konu basit gelebilir ama ben evde silik bir karakter olmak istemiyorum kafasına estğini yapmamalı burası bekar evi değil ki zaten engellemeye calıştığım bir durum da değil cok uzuluyorum kaynanam aradı anlattım o da hala bana alttan al diyor evin gelini değil şef garsonu oldum bıktım artık şuan annemle uyuyorum keşke diyorum gozlerimi kapatsam acınca kendimi uc ay oncesinde bulsam.. isterseniz bana kızın haksız bulun kendimi şuan ki kadar kotu hissettiremez hicbir cumle dertleşecek kimsem olmadığı icin yazıyorum okuyan arkadaşlara teşekkurler