Merhaba kk..
Hayatımın en yoğun en stresli doneminden geciyorum,bundan mıdır bilinmez o kadar hassaslaştm ki,en ufak şeye ağlıyorum benimle ilğili olması da gerekmiyor,tv de orda burda gorduğum bir şey de olabiliyor bu..
Bir cok dostum var ama malesef ilişkilerimizde ben anlayan dinleyen toparlayan tarafım hep benim derdime hic sıra gelmez,enerji artıran kaldıranım ve bu beni cok yordu.. empati yorğunuyum artık..
Derdimi sadece buraya dokebiliyorum bazen de psikolojik destek alıyorum,uzun zamandır da gidemiyorum cunku ona vakit yok.
Bazen ailemden destek gormeye ihtiyac duyuyorum ama onların yanına gitmek istemiyorum,cunku orda hissettiğim muthiş bir değersizlik duygusu ve ben bununla başa cıkamıyorum artık,cocuğumun bile kardeşimin cocuğundan daha farklı muamele gormesi,surekli eleştirilmem,dinlenilmemek daha bi suru kendimi değersiz onemsiz hissettirecek şey..neyse bugun olan şeye geleyim. Arkadaşım gene eşinden dertleniyordu ve ben de ona her zamanki gibi tavsiye vermeye anlamaya destek olmaya calışıyordum,sonra birden kızdı gene mi eşimi konuşuyoruz bla bla.. iyi de sen actın dedim ama espriye vuruyorum,bugunlerin gecici olduıunu kendi eşimle yaşadığım benzer şeyler olduğudunu soyluyorum,”kusura bakma ama senin eşin melek o evdeki psikopat sensin”dedi hadi buna da guldum,evet oyle falan filan alttan aldım,oğlumun(2,5 yaşında) tuvalet eğitimi almayışından bez kullandığı icin duyduğum uzuntuden bahsediyordum ki”tek derdimiz senin oğlunun narin poposu zaten bu dunyada başka dert yok felan filan..gena alttan alıyorum bişeyler soyluyorum gulerek,bu sefer de bana”bazen cahil teyzeler gibisin”dedi. Ben de artık sabredemedim,sabahın korunde o kadar işimin arasındamerak edip arıyorum kendi stresli ve zor gunlerime rağmen destek olmaya onu yukseltmeye calışıyorum ama duyduıum şey azar! Neyse gene de sakince”ikimiz icin kotu bi sabah oldu neyse işlerimize donelim”dedim kapattım.
Ama zaten bozuk olan psikolojimi iyice aşağı cekti..
Edit: başlıkta harf hatası olmuş alalacele yazınca işyerinde telefonla.. kusura bakmayın