Aslında direk benim yaşadığım olaya değil isyanım. Ulkede genel bir problem bu. Uzun oldu baya isterseniz hic okumayın
Kv konusu diye gecmesin kayıtlara
İnsanların had bilmezliği asıl mesele.Sık konu acan biri değilim malum. Ama evlendiğimden bu yana alttan alta uygulanan pasif baskı yuzunden icimi dokmek istedim..
Kv oğlumuza bakıyor. Aynı sokakta oturuyoruz. Sabah gelip akşam evine gidiyor. Kp yok boşandılar..
Şu detayı da atlamayayım kv cok depresif ruh hali olan biridir. Gerek baba faktoru yuzunden zor gecen cocukluğu, gerek o psikolojinin evliliğine yansımasıyla zorlaşan yıllar falan onu baya yıpratmış. Antidepresansız yaşayamaz oyle soyleyeyim. Oturaklı, saygılı biridir. Zaten aksi olsa bu kadar icice olmazdım..
Torun sevgisi, tum gun kendini dinlemeden bir bebekle ilgilenmek ona cok iyi geldi. Herkes de farketti bunu. Sonra bu yaştan sonra cocuk baktırıyorsunuzcular atlamasın
Ben de tahmin etmezdim ama gayet iyi bakıyor. Resmen arkadaş oldu ona. Kv bakmasaydı işten ayrılacaktım..
İlk baktığı kış haftaici bizimle kaldı. Eski evine 10 dakikalık vesait vardı gitmek zor geliyordu, evi sobalıydı vs.
İşin kotusu o donem cumartesi de calışıyorduk. Eşimle aynı firmadayız. Cumartesi evine gidip, pazar akşamı eşim getiriyordu. Artık 2 gun dinlenebiliyor. Ayda bir akşam dışarı cıkarsak bakar bir de..
Benim de o donemler hem hala hafif meltem şeklinde hissedilen lohusa sendromu, hem bebekle calışma hayatı, hem de kv ile 7/24 aynı ortamda bulunmaya alışma surecim zor oldu. O detaya pek girmeyeceğim.
Kısaca klasik anne kontrolu ama kendi oz annem olmayınca soylenenlerin batma durumu, biraz mecburen sineye cekme zorunluluğu ve eşimle tek bir akşam başbaşa kalabilme hali..
Ona da zordu tabi. Hem 50 yaşından sonra cocuk bakmak, hem 75m2 evde salonda koltukta yatmak, senelerce istediği saatte yatıp kalkan biri icin zor olmuştur.
Nitekim son 2 kıştır yakınımızda oturuyor. O da biz de bu şekilde daha rahat ediyoruz. İki tarafa da iyi oldu oğlu da yakından ilgilenebiliyor sonucta. Kv de akşam kafa dinlemek istiyor haliyle. Kirasına yardım ediyoruz.
Gelelim kv ile alakası olmayan bugun ki olaya. Gecmiş zamanda savunmak zorunda olduklarıma benzer.
Şirket calışanı ara ara ayak ustu sohbet ettiğimiz bir abi. Kart basıp giderken oyle iki laf ettik ben giderken "kv sizinle mi kalıyor?" dedi. "Hayır sabah geliyor" dedim.
"Niye sizinle kalsın" dedi.
İc cektim "ne oluyor yalnız kalınca? biz oyle rahat ediyoruz bundan kime ne?" dedim.
Guldu. Ben de "ya sabır" dedim devam ettim.
Hic susamam. Fazlasını derdim de ortam musait değildi. Bu ilk diyalog değil ve ara ara olunca insanı sinir ediyor.
Benim her zaman savunduğum şey Allah muhtac etmesin elden ayaktan duşmediysem kimseyle kalmam. Elden ayaktan duşersem o zaman duşunuruz
Bir yerde yalnız bir anne varsa illa ki evli cocuğuyla oturması farz mıdır?
Bir kadın yalnız yaşayamaz mı?
Ailesiyle yaşamayan evlat hayırsız evlat mıdır?
İnsanı kendinden şuphe ettiriyorlar. Ki kv ye sorsan bizden cok memnundur da..
Ne zaman anlayacak insanlar ustune vazife olmayan şeye karışmamayı?
Birine cevap veriyorsun bir başkası başlıyor..