Merhaba ablalarım, ben 17 yaşında bir genc kızım. Uzun zamandır hayattan keyif alamıyorum universiteye gecince belki biraz daha renk gelir yaşantıma. Kendimi beğenmiyorum pek. Etrafımdakilerin de oyle bulduğunu duşunuyorum, cunku bazı arkadaşlarımı bircok kişi beğenirken bana yaklaşan kimse olmuyor gibi diyebilirim.

Artık cevremdekileri kıskanmaya başladım. Oyle bir durumdayım ki, icim fesatlık dolu... Normalde hic fesat bir kız değildim ama artık aklımdan kotu duşunceler gecmeye başladı.
Arkadaşlarımın hayatlarını cok kıskanıyorum. Surekli “Niye ben de onlar gibi değilim, niye bana da oyle yaklaşmıyor kimse” diyorum.
Bugune kadar hic sevgilim olmadı. Kimseye de aşık olmadım gibi. Aşık olamıyorum ve kendimi herkesten cok farklı goruyorum.

Niye ben de herkes gibi olamıyorum?
Bıktım artık bu durumdan. Ben de bir şeyler yaşamak istiyorum. Cevremdekiler ilişkiler yaşıyor, bense sadece onları izleyip, tavsiyeler vermekle yetiniyorum.
Artık ben de ilgi gormek, sevilmek istiyorum.
Zaten 15 tatilden beri de tum gun evdeyim, insan gormek istemiyorum. Sadece yatıyorum surekli elimde telefon sosyal medyada takılıyorum kitap okuyup muzik dinliyorum odevlerimi yapıyorum başka yaptığım hicbirşey yok hayattan hic keyif alamıyorum cok mutzusum ve en iyi dostum dediklerimin bile sahte oluşları beni yoruyor artık. Cok mutsuzum istemsizce hep ağlıyorum,sizce bana ne iyi gelir?