İlk goruşte aşka inanır mısınız ? diye klişe bir soru sorulduğunda coğu kişi 'hayır' der.O kişilerden biri bendim. Hayatımın 19 yaşına kadar olan bolumunu genelde dost kazıklarıyla ve buyumeye calışmakla gecirdim. Kazıklardan arınınca insan kendi kendine diyor ki 'Herhalde hayatta daha buyuk bir kazık yiyemem.Bundan sonra saf olmayacağım,gozumu acık tutacağım ve kimseye kanmayacağım.' Aşık olunca işler değişti tabi...

Universitenin ilk gunu onu gorduğum zaman gıcık olduğumu itiraf edebilirim fakat gozumu ondan asla alamadım ve hala da almıyorum.Uzun sure uzaktan baktım sadece, kendime bile itiraf edemediğim duygular vardı.Ne yaşayıp yaşamadığımı ne hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum. Aynı sınıfta olunca bir şekilde arkadaş ortamında goz goze geliyorsunuz ve tanışıyorsunuz.Zaten bizi yakan o bakışmalar değil midir ? Beraber ders calıştık,yalnız ve sessiz kaldık,eve beraber donduk,otobuste birlikte uyuduk,yağmur altında yuruduk,beraber ıslandık,birbirimizi koruduk.Ne kardeş olduk ne sevgili hep arkadaş kaldık.Hep ilgisi var sandım fakat hep başkası oldu,ayrıldı,tekrar sevgilisi oldu.Bu kısır dondu hep devam etti.Hic itiraf edemedim onu sevdiğimi cunku hic boş kalmadı.Ama benimle cok guzel duygu oyunu oynadı diyebilirim.Sevgilileri başka yonden tatmin ediyorsa duygu yonunden de ben tatmin ediyordum.
Kendimi ona hic yakıştırmadım,hic layık gormedim.Fiziksel olarak da gormedim,duşuncelerimle de gormedim. O bana ilgi gosteren ilk kişiydi.Cok guzel bakıyordu. Nasıl hissettiğini bilmiyordum acıkcası kendi duşunceme gore o ilgiyi aldım.Seviyor ama soyleyemiyor sandım.Universite bitti biz mezun olduk.(Temmuz 2017de mezun olduk.) Nisan 2018de dayanamadım mesaj attım.Ona birinci sınıfta aşık olduğumu ve icimden atabilmek icin bunu soylemem gerektiğini soyledim. (Soylediğim zaman sevgilisi vardı.) Bana cok garip bir cevap verdi. 'Ama sonradan cok iyi dost olduk.Ben yanına geleceğim zaten.' dedi ve 3 hafta sonra geldi.Yanına giderken heyecandan oleceğim sandım...ta ki onun sozlerinin beni oldureceğini oğrenene kadar. Kendisi o zamanlar işe girmişti ve kız arkadaşına duğun yapabilmek icin biriktirdiği paralardan ve mukemmel ilişkisinden bahsetti. Bende ona istediği gibi davrandım,dostu gibi.Ayrıca bana idealist kişiliğimin takdir edilir bir yanı olduğunu fakat kendini fazla işine kaptırma birini sev,evlen hayata karış gibi bir cumle kurdu.Nasip,kısmet diyip gectim. Sonra gitti.Bu ukalalığına cok sinirlendim.Unutmaya karar verdim diyemeyeceğim.Cunku 5 yıl boyunca bunu surekli denedim ve asla unutamadım.Sanırım bu surec kendiliğinden gercekleşiyor ve kalp kendini buna hazır hissettiği zaman o duyguları silmeye başlıyor.

Bu surecte 2 kişiyle konuştum.Arkadaşca başladı ve flort donemine gitti.Fakat olmadı.Onlar da aniden konuşmayı kesti. Başkalarıyla konuşurken bile aklımda o vardı.Onun bıraktığı huzun ve duygu bulutu etrafımdaydı. O varken kimseye bakmadım kimseyi hayatıma sokmadım. Neden o bunu yaptı ? Kendime defalarca sordum,cevap alamadım. Sosyal medyayı cok nadir kullanan biridir.Bugun tesadufen instagrama girdiğimde bir arkadaşımın hikayesinde onu gordum.Kalbim hop etti resmen.İş hayatı biraz yormuş,biraz kilo aldırmış ama icimde bitmeyen bir heyecan sardı beni...
Hikayem bu genel taslaktan cok daha fazla aslında ama ancak bu kadarını ifade etmeye gucum yetti. Ne yapabilirim bu saplantılı aşktan nasıl kurtulabilirim ?