O kadar doluyum ki biri dokunsa aglayacagim. Esimle ne ozel hayatim kaldi, ne evimin duzeni kaldi. Kendi evimde kendimi misafir gibi diken ustunde hissediyorum. Agzimdan cikan her laf cimbizla itinayla cekiliyor ve basliyor ergen kv aglamaya. Esim bana tavir aliyor. Aramiz buz gibi soguyor. Esimin benle paylasimi yok yanimda kv ye anlatir o sekilde duyarim olani biteni. Esimin bana danistigi yok kendi basina karar alir uygular fikrimi sormaz. Ya ben bu evde neyim? Ne ifade ediyorum? Gidecek yerim olsa 1 dk durmam. Nefret ediyorum ogluna yikilmaya calisan piskin kv lerden. Ya birak pesimizi be kadin. Birak da mutlu olalim, biraz basbasa kalalim. Bugun esim kalbimi kirdi. Durumun farkinda bile degil. 5 saattir kendimi yiyip bitiriyorum. Evde musait biyer yok ki geceyi bekliyorum konusmak icin. Allahim sabir ver, dayanma gucu ver. Kadinlara sesleniyorum, ilerde kv olursaniz lutfen oglunuzu rahat birakin, esiyle mutlu olsun, sonra benim gibi kv sinden nefret eden gelinleriniz olmasin. Bu bir ic dokustur.. anlatacak kimsem yok.. buraya yazayim dedim. Sevgiyle kalin...