Efendimiz bir gun Hz. Aişe Validemiz ile colde yuruyorlar. Aişe Validemiz genc ve son derece heyecanlı. Peygamberimiz bunu fark ediyor ve “Haydi Aişe seninle bir yarış yapalım” diyor. Aişe Validemiz coktan hazır, “Hemen” diyor ve efendimizi yarışta geciyor. Beyi tarafından takdir edilmek de Aişe Validemiz’i ayrıca mutlu ediyor.
Bir sene sonra, aynı colden yine gecerlerken Efendimiz, “Ya Aişe gecen yıl burada sen beni gecmiştin. Yine yarışalım mı?” diye sorar. Hz. Aişe kabul eder. Bu sefer Efendimiz Hz. Aişe’yi geciyor. Ama Efendimiz, Hz Aişe mahzun olunca bu durumu kullanmak yerine, "Uzulme uzulme gecen sefer sen gecmiştin şimdi de ben gectim. Eşit olduk odeştik" diye eşini taltif ediyor. Ne onceki durumunu kullanarak geri kaldığını uzuntu vesilesi yapıyor ne de ileri gectiğini şımarma vesilesi yaparak eşini incitiyor.

Duygusallık zayıflık değil
Colde hanımını gecemeyen Efendimiz Mirac’ta yaptığı yolculukta bir noktadan oteye gidemeyen Cebrail’i geciyor. Gokte Cebrail'i gecen Efendimiz yerde hanımını gecemiyor. Burada şoyle bir mesaj veriyor Efendimiz: “Hanımınızı ezmeyiniz, uzmeyiniz. Onun duygu dunyasına şefkat dunyasına girin hatta bazen onun mutlu olması icin kaybedin. Bazen de siz kazanırsanız onu teselli edin ki onun duygu dunyasına hitap edin.”
Biz beyler Efendimiz’in bu mesajını alıyor muyuz? En ufak bir meselede hanımınızla tartışmaya giriyor musunuz?
Hanımlar şefkat yuklu yaratılmıştır. Bediuzzaman bu sebeble hanımlar icin "şefkat kahramanı" demiştir. Eğer bu duygu olmasaydı, icinde cocuklarının butun sıkıntısını cekemez, katlanamazdı. Beyefendiler hanımın bu yuklerinden dolayı Rabbi tarafından verilen duygusallıktan oturu onu eleştirmemeli tam tersine anlayışla hurmet etmelidir. Bir atasozunde “Erkekte akıl kadında his hÂkimdir” denilir. Bazı erkekler bunu ustunluk olarak gorurler. HÂlbuki bu ustunluk değil bir yukumluluk getirir. Bu yuklendikleri gorevin neticesidir. Eğer erkekte akıl hÂkimse akıllı davranıp muhatabını rencide etmemelidir. Duygusallığına hurmet gosterip “Yuklendiği gorevi icabıdır” demelidir.

Her zaman eşitlik
Peygamberimizle ilgili bir başka hatıraya gecmek istiyorum. Efendimiz Bedir Savaşı’na gidiyor. Ama yolda deve sayısı yuz ise insan sayısı uc yuz. Peygamberimiz devesi olanlar devesi olmayanlardan adam alsın diyor ve hesap ediliyor ki deve başına uc adam duşuyor. Peygamberimizin devsine de uc adam duşuyor ve sırası gelince adamları cağırıp kendisi yaya yuruyor. Sırası gelen diğer iki kişi binmek istemiyor ve “Ya Rasulallah biz senin yanında yuruyelim” diyorlar. Efendimiz de, “Eğer yurumek insanı yorarsa siz de insansınız siz de yorulursunuz. Yok, eğer yurumede bir sevap varsa ben de insanım benim de sevaba ihtiyacım var.” Her iki halde de kendisine ayrı bir muamele yapılamasını istemiyor.
Burada cok onemli bir mesaj var: “Ey ummetim cevrenizle olan munasebetinizde eşitlik olcusunu kaybetmeyin.” O her zaman halkı ile eşitlik orneği vermiştir. Bu ornekte de kendimize ne kadar hak tanıyorsak başkalarına da aynı hakkı kullandırmamızın gereğine dikkat cekiyor.

“Vahiy mi, sizin emriniz mi?”
Bedir’e vardıklarında bir dağın dibinde konaklamak uzere yukler indirilirken Bedir'de cobanlık yapan Habbab isimli bir adam geliyor. Coban, “Ya Resulallah burayı secmeniz vahyin emri ile mi yoksa sizin emriniz midir” diyor? Resulullah, “Bu benim fikrimdir” deyince, “Ya Resulallah ben burada cobanlık yaptım. İleride su var. Biz oraya gitmezsek oraya duşman gider ve su ile de kuvvet bulur. Biz gidelim orada konaklayalım hem bizim icin faydalı olur hem de duşmanı kuvvetsiz bırakmış oluruz.”
Peygamberimiz cobanın dediği yere gidiyor ve suyun yanına konaklıyorlar. Duşman orayı işgal niyeti ile geldiği icin sudan da mahrum kalıp kuvvetsiz kalıyor. Burada dikkat ceken husus, Peygamberimiz’in herhangi bir onyargıya sahip olmaksızın cobanın fikrini dinlemesi ve hatta makul gorerek uygulamasıdır. Cevresindeki insanları dinlemek ve makul olan fikirleri uygulamak da sunnettir. İnsan hep enaniyetini desteklememeli. Sunnet sadece namazların onunde kıldığımız sunnetler değil peygamberimizin hayatındaki uygulamaları da sunnettir.

(Ahmet Şahin/Moral Dergisi)