Merhaba hanımlar.oncelikle kendimden bahsedeyim biraz.onceki konularımı okuyanlar belki hatırlar ama.şoyleki 3 cocuk annesi boşanmak uzere olan calışan bir bayanım.cok unlu bir pedagogtan başlıktakine benzer cumleler okudum az once .neymiş boşanmak cocuklar uzerinde atom bombası etkisi yaratırmış.en kotu baba babasızlıktan iyiymiş.kadının en cok ihtiyac duyduğu şey kocasıymış.falan filan.ben zaten sucluluk duygularıyla kıvranıyorum.resmen acı cekiyorum.diyorum ki ben bencil kotu bir annemiyim.duymak istemiyorum boyle şeyleri.olumlu şeylerde duyuyorum tabi ama 100 tane olumsuz 10 tane olumlu yani.yaşayıp goreceğim tabi ama işi abartıp hemen anlamazsınki cocuklar buyuyunce hatta evlenince anlarsın ne kadar buyuk bir hata yaptığını diyenler bile var.kafayı yiyeceğim.ne duymak istiyorum onu da bilmiyorum.ben yine bildiğimi okuyacağım sanırım.sadece rahatlamak icin mi yazdım kimse bana yardım edemez galiba şu aşamada.bu cendereden kendim cıkacağım.şunu da ekleyeyim o pedagogdan ve onun gibi duşunenlerden nefret ediyorum.cunku yarama tuz basıp canımı fena halde yakıyorlar.