arkadaşlar icim sıkılıyor, bunaldım.ben de konu acmak istedim belki gelen yorumlardan mutlu olurum biraz...
kendimi duygusal anlamda hic olmadığı kadar cok yalnız hissediyorum, nasıl desem, bu yalnızlıktan iyice bunaldım artık.
30 yaşındayım.3 yıl oldu ciddi ilişkim biteli.bitişi cok travmatikti ve sonrasında yaşananlar resmen bana dayak attı diyebilirim.erkekler konusunda hicbir zaman şanslı birisi olmadım. ama ozellikle ayrıldığım zamandan şimdiye kadar kimi beğensem başta iyi olsa da sacma sapan biri cıkıyor.. ya evli ya da sevgilisi olan ya da kendine yatak arkadaşı arayan tipler cıkıyor. sinirleniyorum sonra..bu durumun bana tek faydası beni artık bir tanesinin bile kandıramıyor olması o ayrı konu tabi
herneyse.. en son 2017'de birinden hoşlanmıştım.onun da fos cıkmasıyla, kendimi tamamen kapattım.doğru insan doğru zamanda karşıma kendisi cıksın,beni o istesin ve aşkına inandırsın dedim.bekledim, hala da bekliyorum..başlarda bu durum beni inanılmaz guclu hissettirse de artık yormaya başladı.
arkadaşlar, calışıyorum.işim gucum yerinde cok şukur.ceşitli hobilerim var zaman buldukca ilgilendiğim.canım isteyince cok sosyal de olurum gezerim tozarım.
ama .. ama işte.. hayatımda ozel bi adam istiyorum artık.hayır derdim evlilikte değil, nasıl desem hayatın yukunu paylaşabileceğim, kalbimi ısıtacak, cok sevecek ve değer verecek bir adamın eksikliğini hissediyorum hayatımda.icimden gecen herşeyi dokemedim yeterince ama anlaşıldığımı duşunuyorum..
hep boyle mi olacak diye uzuluyorum da bazen.. bazen oh be yalnızlık cok iyi kendimin kralicesiyim diye hissediyorum.. maalesef aslında ozel hayattaki yalnızlığın cok sıkıcı bir şey oldugunu farkedip sonra yine başa donuyorum.
mevcut halimin yanında bir onemi yok ama bir bilgi daha vereyim.calıştığım şirkette birkac haftadır beğendiğim bir bey var, kendisi başka bir birimin muduru.aramızda birkac yaş oldugunu tahmin ediyorum.ayrı işler yapmamız sebebiyle pek iletişim kuracak ortamımız yok.sadece oryantasyon surecinde tanışmıştık.yemeklerde ve bazen şirkette karşılaşıyorum.ağır stalker oldugum icin hemen takip ettim, en azından evli olmadığına eminim.ama biliyorum ki bu da hicbir yere varmayacak.kendi kendime gelin guvey olmamak adına direk bir adım gelmedikce vazgecmem gerektiğini duşunuyorum. anneme ben yalnız oleceğim deyince de kırılıyor, anlamıyor beni. yazarken bile sıkıldım, boyle işte arkadaşlar.. bir şeyler yazmak isteyen olursa okuyup dertleşmek isterim.okuyanlara teşekkur ederim.