Hanimlar dert sayılmaz ama fikir istiyorum. Kız kardeş dediğim bir cocukluk arkadaşım vardı. Yediğimiz ictiğimiz ayrı gitmeyen cinsten. Arkadaşım ufak bir yanlış anlaşılma sonucu sozune bir gun kala benimle kavga etti. Ama ne kavga. Demedigini birakmadi. Allahım nasıl yani benden bu denli mi nefret etti diye hala duşunuyorum. Sozleri kulagimda. Tabii soze de gelme sakın dedi. Nisan kına ve duğunune de cagirmadi. O kavga esnasında bana saydirken kendimi savunmadim, savunmak istemedim. Yazıklar olsun madem boyle duşunuyor sus dedim icimden. Birde sozu vardı acıkcası kotu gecsin istemedim. Neyse duğun gecti balayindalar. Duğun hediyesi olarak altın bir bileklik ev hediyesi olarakta 8li şu takımı aldım. Cunku yillarimiz gecti. Bende cok emeği var. Vefa borcum var. Ama hediyelerini verdikten sonra goruşmeyecegim, sildim hayatımdan. Ve yuzunude gormek istemiyorum. Aynı zamanda da zamanında soyleyemedigim herşeyi bir kağıda yazıp ilistirdim hediyelerinin yanina. Ne denli kırıldığımi şaşırdığımi beni sucladığı herşeyi tek tek acıklayıp kendi savunmami yaptım. Artık ne olursa olsun eski arkadaşım olamayacagini yazdım. 1 sayfa kadar. Bunları annesine versem ona verse cocukca mi olur. Yada dondukleri zaman farklı bir isimle direk eşiyle yaşadığı eve kargolasam. Okuyunca benim olduğumu anlar nasılsa. Annemle mi gondersem yada. Kafama koymuştum ama komik ergence mi olur diye bir şuphe duştu icime.