Merhabalar. Birileri yorum yapsın akıl versin diye yazmıyorum kasmıyorum. Belki bu devirde klişe ama mutsuzum. Napım vallahi mutsuzum. O gitti ben bittim sanki. Cok ağır bu yaşadıklarım. Herkesin derdi tabi kendine buyuk ama. Hayata karşı cok isteksizim kafam bir tek calışırken rahatlıyor o aklıma gelmediği zamanlarda o anları seviyorum. Ama iş de bitiyor. Aklım dağılsın diye orgu oruyorum. Ama bitmiyor ya nerdeyse bir yıl olacak hala acı cekiyorum. Her şey bir insanı hatırlatır mı ben bu defteri kapatamıyorum. Ne ickim var ne sigaram. Stres atamıyorum yani. Bazen diyorum hala mı ? Neyinden vazgecemiyorsun? Hastalık gibi. Zoruma gidiyor. Bakınca işi gucu iyi derdi kederi olmayan biri gibi durabilirim. Gelin bana sorun. Mutsuzluk kusuyorum. Ailemin benim icin karar vermesinden bıktım. Kendime ait bir hayatım yok. Keşke bazen olsem diyorum sonra da bu ne zayıflıktır diyorum. Bazen de psikolojik yardım alayım diyorum sonra ne diyeceksin diyorum kendime. Ruyalar da cabası. Herkes mutlu olsun bende oluyum. Belki rahatlarım kafasıyla.. yazdım.