Merhaba arkadaşlar.
Konuya başlarken soylemek istiyorum.Nişanlıyım ve yaza duğun yapmayı duşunuyoruz.
Asıl meseleye gelecek olursak yıllardır ne yaptıysam,ne yaşadıysam,kac yıl gecerse gecsin bir turlu unutamıyorum gecmişimi.Bana yaşatılanları,yaşamak zorunda bırakıldığım kotu olayları ne yaparsam yapayım kafamdan silip atamıyorum.Gunden gune bu daha cok yaralıyor beni.Şuan yazarken bile duğum duğum oluyor kelimeler boğazımda.Daha cok kucuktum 12-13 yaşlarımdaydım.Babam başka bir şehre işe gidiyorum diye cıktı evden, bir daha da donmedi,aramadı da.Bir kac ay sonra da boşanma davası actığını belirten bir kağıt geldi eve.Olayları acarsam cok uzar diye anlatmak istemiyorum ama gitti bir daha da donmedi.Boşandılar, bir ay sonra da evlenmiş zaten. Şuan 24 yaşımdayım 12 yıldır ne sesini duyuyorum ne yuzunu goruyorum.İstemedi zaten hic bir zaman.Tam ergenlik donemimde yaşadığım bu olaylar o kadar derinden yaraladı ki beni..Boşanmadan onceki son iki yıl haricinde okadar mukemmel bir insandı ki,herkes cok şaşırmıştı bu yaptığına.Ama son iki yıl anneme ve bize uyguladığı şiddetin haddi hesabı yoktu.Sonra bir anda cıkıp gitti zaten.Annem hep yanımızdaydı cocuklarım bana kalsın hic bir şey istemiyorum dedi.Bu yarayla bu gunlere kadar geldim cok şukur.Ona karşı BABA adına hic bir duygum kalmadı nefretten başka.Gittikten yıllar sonra sonra buyuk bir kaza gecirmişti aylarca komada kalmıştı.O an tek damla goz yaşı bile dokemedim.İcimdeki kinin ofkenin haddi hesabı yoktu.. Şuan gelmek istese bile asla kabul etmem ama korktuğum şey gecmişimin bana verdiği zararlarla geleceğimi mahfetmeye sebep olmak.Okadar takıntılı bir insan oldum ki.Nişanlımla bir sorunum olmamasına rağmen hep bi şuphe bulunduruyorum icimde.”Ya boyle olursa,ya şoyle yaparsa”diye.”Babamda cok iyiydi sonradan boyle oldu ya oda oyle olursa.” Vs. Bu duşunceler gittikce fazlalaşıyor beynimde.Nişanlımın sıkıntıları var biraz onceki konumda anlatmıştım.en basit bir soğukluğunda bile acaba diye duşunuyorum.Cocukluğumda yaşadığım,icimde bitirdiğimi sandığım olaylar şuan geleceğime zarar veriyor sanırım.Elimde olmadan okadar aksi,sorunlu bir insan oldum ki.Psikolog yardımı almaya başladım .Fakat bir işe yarayacağını zannetmiyorum.Benim sorunum kendimle ve cozemiyorum bir turlu.Nasıl kurtulurum bu duşuncelerden,nasıl kendime gelirim bilmiyorum.Normalde kimseye derdimi anlatmam yuz yuze.Sıkmak istemem kendi derdimle kimseyi ama bugun anlatmasam kafayı yiyecektim.Buraya yazmanın daha doğru olduğunu duşundum.Biraz uzun oldu kusura bakmayın..