Bıraksam cok pis bi depresyona giricem sanki. O kadar ince bir sınırın uzerindeyim.

Ne yapacağımı bilmez bi haldeyim. Kendimle sorunlarım var ailemle sorunlarım var insanlarla sorunlarım var. Ama kapalı bir kutuyum. Bu sorunlarla boğuluyorum adeta.

Ailemle yaşıyorum. Anne baba ve ve. Annem ve babam ben kendimi bildim bileli gecinemez. Omurlerinin yarısı kus olarak gecmiştir. Abartmıyorum belki daha fazlasi su anda da kusler haftalardır misal. Ailemle yaşıyorum ama cok yalniz hissediyorum ben ya. Gozlerim doluyor bunu yazarken. Yanimda annem var ben bu satırları yazıyorum o her seyden bihaber. Nasil hissettigimi icimde ne fırtınalar koptuğunu bilmiyorlar. Babamdan bu konuda daha az beklentim var aslinda ama annem bazen babamdan da kotu. Iletişimin cok zayıf oldugu bi aileye sahibim. Dolayısıyla benim de insanlarla iletişimim iyi degil. Konusamiyorum ya cumle kuramıyorum bazen. Cunku alışık degilim kendimi ifade etmeye.
Hal buyken yalniz yasamak istiyorum. Gitmek kendi alanımı oluşturmak. 28 yaşındayım isim gucum var şukur ama hayatin 15 lik bir ergen gibi surekli şikayetle geciyo. Kisiligimin oturmadığını hissediyorum.

Gectiğimiz haftasonu yurtdışından geldim. Tek basima ozguvensizligimin tavan yaptığı kendimi suclamaktan ve degersizlik hissini dibine kadar yasadim. Annemlerle hic konusmadim neler yaptigimi biliyo musunuz. Annem dogru duzgun sormadı da zaten. Benim de anlatasim da gelmiyo. Ama donuste oyle bir sey yasadim ki. Eski sevgilimle karsilastim. 1bucuk yil gecmis ama hala eskiyemeyen sevgilimle. Ailelerimizi tanıştırıp evlenelim derken beni terkeden sevgilimle. 1 yil sonra geri donen ama bu sefer benim gittigim eski sevgilimle. Annemin onunla evlenirsen ben olurum diye benim hayatim adina cok buyuk bir laf ettiği eski sevgilimle. Ya aglamak istiyorum sadece. Tekrar konusmaya basladik. Birakcam akışına. Ama simdi anneme ihanet ediyorum. Ne hissediyorum ne istiyorum asla bilmiyorum. Sanki ben yokum. Duşuncelerim hislerim yok yasiyorum oylesine gibi. Işimde ayri mutsuzum. Ona hic girmiyorum. Insanlardan nefret ediyorum. Cunku beceremiyorum yasamayi.

Psikolog ariyorum. Bulamadim soyle iyi birini. Bulsam ucuk ucretler istiyorlar. Icim patlayacak. Ankarada onerebileceğiniz biri varsa buna da acığım. Ben ne yapayım ya.
Ucurumun kenarında gibiyim. Artik tukendim