Son 2 yıldır ailevi problemlerimle uğraşıyorum. Tek cocuk olduğum icin iki taraf arasında mekik dokuyorum. Aldatma, şiddet vs yok ama sorunlar hic hafif değil. Babam başını belaya sokacaktı atlattık, sonra gecmiş meseleler surekli acıldı vs. Evde her hafta kavga olur. Ben de universite okuyor gorunumlu okumayanlardanım, ailem dondurmama izin vermedi ben de gizli iş yapıyorum, tekrar sınava hazırlanıyorum yaşım 21. Diş hek istiyorum kalmış şurada kac gun, onların sacma kavgaları yuzunden 2 calışacaksam 1 calıştım. Yani eğitim ve okul durumum berbat.
Ozel hayatım da iğrenc gidiyor tabii. Gecen yıl biriyle tanıştım, 5-6 ay konuştuk. Surekli ekilmeme rağmen salak gibi mesafe koymadan konuştum da konuştum. Sonradan bir takım olaylarla oğrendim ki sevgilisi varmış ve aslında şehzademiz yalancı cobanın tekiymiş.
Hadi bunu atlattım. Kasım ayında bir flortum beraberliğim oldu. Surekli git geller yuzunden olmayan ilişkimizi bitirdik
Ne kadar ikna etsem de olmadı, ben ona koştum o bana adım atmaya uşendi.Arkadaşım yok bir takım sebeplerden dolayı hic olmasın dedim cıkardım hayatımdan...
Kendimi de sert, guclu, ciddi biri zannederim ama bir ruzgarda dağılıyorum. Biri bana adım atsa ona koşacak potansiyelim oluyor. Ben nasıl akıllanıcam kızlar? Bu surecte psikiyatrik ilac gurmesi de oldum. Zedprex, selectra, brintellix, bi de bugun eklenen bi ilac var dyloxia. Ben nasıl akıllanıcam hemcinslerim, hep boyle odama cekilip ağlayacak mıyım?