Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle uyeyim.
Fakat 2. uyelik almak istememin sebebi az cok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir suredir goruştuğum biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun ustun cabaları ile tanıştığım aslında hic goruşmek istemediğim biri
Goruşmek istemedim cunku, benim bir rahatsızlığım var. Benim cocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hic tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde cok etkilenmiştik o gun vakit nasıl gecti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve gectik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Cok uzuldu, cok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey soylememesini istedim. Cunku karşımdaki insana cok yuklendiğimi duşundum. Ertesi gun yaşadığı şehre dondu ve surecte beni hic bekletmeden ilk fırsatta telefon ile goruştuk.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar kucuk birşey icin seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu surecte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve cevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna cekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu orneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım icin aramamın uygun olacağını duşundum, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada cok duzgun davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı cıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda soz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem soylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hic bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Cok uzattım, haftasonu burdaydı 2 gunde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini oğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gordukce mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız olebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi duşununce mahvoluyorum dedi. Ben hic boyle bişey yaşamadım, ben hic karşımda birini boyle gormedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gozleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını soyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile
Ben ne yapacağım bilmiyorum o gunde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim cok ezilirmiyim gercekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce cekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu cozdum, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey icin kulların yaptığına uzulmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama cozumleri var. İlk soylediğimde hic bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gun otururken, bu konuyu cok araştırdım her yonunu biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini uzme bilmiyor deme cozumu var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını duşunme bile dedi.
guncelleme 12. sayfada
21.02.2019
2. Guncelleme ile geldim arkadaslar..
Ilk mesajima gore yorumlar geliyor vakit ayirip guncellemelere bakabilirseniz cok mutlu olurum, su an 2.5 yillik evliyim