Kendimde oyle bir şey fark ettim ki aslında kucuk şeylerle mutlu olabilen bir insan değilmişim...
Kucuk mutluluklar boyle insanlara sunulmuş bir lutuf bence... Ufacık detaylardan mutlu olan insanlara o kadar imreniyorum ki... Boyle tanıdığım insanlardan birkac ornek vermek istiyorum ki derdim daha anlaşılabilir olsun.
Hayatımda tanıdığım kucuk şeylerle mutlu olabilen en buyuk ornek: Erkek arkadaşımın ablası...
Bulunduğumuz şehirde pek fazla gezilecek bir yer olmadığından her zamanki gibi AVM ye gezmeye gittik. Sonradan ablası da gelmek istedi kabul ettik. Biz erkek arkadaşımla o kadar sinema, oyun, yemek, alışveriş vb. aktiviteler yapmamıza rağmen ben gayet normal sıradışı bir şey gormezken, AVM ye evimin onunden surekli otobus gecmesine rağmen, "uff arabam olsa en azından otobus kalabalığı, mont, şemsiye, poşet, sıcak soğuk derdi cekmem, bir yeri gezdiğimden tat alırım" diye duşunurken, erkek arkadaşımın ablası ev ile AVM arası 1 saat surduğu halde, yarım saat- 45 dk gezmek icin geldiği AVM'de şoyle bir dolaşıp milkshake icmekten resmen mutlu oldu. O memnuniyeti yuzunde gordum. (...Ki evlerine 10 dk. uzaklıkta da AVM var her zaman gitmesine rağmen...)
Konuşma sırasında "Annemle canımız sıkılınca atlıyoruz otobuse biraz dolaşıp birer dondurma yiyip donuyoruz iyi oluyor bu AVM yıl seviyoruz" gibi bir muhabbet gecti. Şaşkınlığımı belli etmedim ama cok şaşırdım. 1 saatlik otobus kalabalığına rağmen şikayet etmiyor ve mutlu olabiliyor.
Tanıdıkları geldiğinde yaptıkları ciğkofte,kısır partisinden, balkonda oturup ictiği kozde kahveden, yaz akşamlarında kardeşiyle, arkadaşıyla yaptığı yuruyuşlerden, canı sıkılır sacına bir maşa yapar guzel bir foto ceker bazen bana atar ufak bir iltifattan mutlu olur. Bulunduğu o anın tadını cıkarıp başka şeyler duşunmeden sadece bulunduğu anı yaşayabiliyor.
Kuzenim... Benden birkac yaş buyuk. Diğer Polyanna' da O' dur.
Meyveli sodadan, dondurmadan, minik pasta suslemelerinden mutlu olabilen birisi. Kendini mutlu etmek icin kardeşine marketten kucuk şeyler alıp mutlu olabiliyor. Yaptığı kahveyi şekerlemelerle suslemesinden, seneler once hediye ettiğim not tutturacağına kadar... Bense o anlık mutlu olup oradan cıktığımda tabiri caizse eski mutsuzluğuma geri dondum.Yakın arkadaşım.. Bulunduğumuz konumun carşıdan bir farkı yok.Hem aradığın her şeyi bulma, hem gezme, hem de ulaşım yonunden merkezi bir yer. Ama bana normal bir yer gelen oturduğum yer arkadaşıma gore tam gezmelik, canın sıkılınca at kendini dışarı, yarım saat gez kendine gel der hep. Bana geldiğinde gezdiğimiz zaman cok mutlu olur. Kendisinin evinin yakınlarında buyuk bir park var bizim de tek eğlencemiz bu park buralarda başka kafa dinleyecek gezecek bir yer yok der. Yine de mutlu olmayı beceriyor.
YouTube' da video ceken bazı insanların sevdiği bazı insanların pek hoşlanmadığı Banu Berberoğlu... Kızı dikkatli incelediğimde fark ettiğim şey ufacık şeyden gercekten mutlu olabiliyor. A. - B. - Ş. gibi market gezmesinden, pazar alışverişinden, abur cubur alıp piknik yapmaktan, minik bir bileklikten. Normal ihtiyac alışverişi olarak gorduğum şeyleri Banu Tad alarak yapıyor. Evet alışverişi bile tadını cıkararak yapıyor.
Koyumuz boy yeşilli bir yer. Dedemin evinin onunde bir cam var ki yazın boyle bir serinlik yok. Oraya cardak yapıldı ve herkes cam dibinde cay kahve icip manzarayı izlemek icin oluyor bitiyor. Cok keyif alıyorlar. Bense bundan keyif almak yerine aklımda hep duşunceler. Keyif almayı, diğer insanlar gibi mutlu olmayı beceremiyorum.
Bu insanların da kafasında milyon dertleri olmasına rağmen kucucuk an, olay onları mutlu etmeye yetiyor.
Asla memnuniyetsiz bir insan değilim. Bu anlattıklarımın bir coğuna ben de mutlu olan biriyim. Fakat benim mutluluğum o anlık. Mutlu oluyorum sonra geciyor. Anlattığım insanlar bunları anı olarak biriktirebilme kapasitesinde. Guzel detaylar gorebiliyor. Herhangi bir anı gulumsemesine sebep olabiliyor.
Kıskanclık huyum yoktur. Kıskanmıyorum. Sadece kucuk şeylerden buyuk detaylar gorebilmelerine imreniyorum. Aranızda boyle insanlar, boyle tanıdığı olanlar da vardır elbette. İnanın ben de boyle olmayı istiyorum. Ben de kucuk şeylerden mutlu olmak istiyorum... Nedir acaba bendeki bu eksiklik...