Arkadaşlar 25 yaşında bie oğretmenim. Bir tane komşumun kızı var 17 yaşında. Cok tatlı kızdır arkadaş gibiyiz. Cok severim. Her konuda yardımıma koşar, ailem uzakta ya hasta olurum gelir bakar, ilgilenir temizlik yapmaya falan yardım eder beni cağırır baya samimiyiz git gel yaparız kahve iceriz beraber gezeriz. Cok iyi bir kız gelin gorun ki benim ifrit olduğum bir huyu var. Kıyafet odunc isteme. En nefret ettiğim şey aşırı titizim tiksiniyorum başkasının kokusunun sindiği şeyden. Cok sevdiğim kıyafetlerimi odunc istiyor bir de hani al senin olsun dicem ama bu bu sefer de alışır diye korkuyorum dukkan değilim sonucta habire al senin olsun deyip kıyafet vereyim bi tanesi icin al senin olsun desem utanır bi daha yapmaz mı acaba diye duşundum. Ya kırmak da istemiyorum ama cidden nefret ediyorum bu huyundan hayır da diyemiyorum onca iyiliğim var bi kıyafeti cok mu goruyo der diye kız okulu bırakmış yeni bi işe girdi daha ilk maaşını alcak. Ailesi de oyle cok kotu durumda değil dolabı kıyafet dolu oyle bomboş bi dolap değil cok guzel kıyafetleri de var ama genc kız tam da ergenlik donemi ozeniyo herhalde ama yok iğreniyorum en sevdiğim kıyafetlerden resmen soğudum giyesim gelmiyor. Yaşayan varmı boyle bişey daha once hic başıma gelmedi daha once en samimi arkadaşlarım bile kıyafetimi isteme durumu olmamıştı. Kızı cok seviyorum bu ayrı ama işte huy. İğreniyorum kırmak da istemiyorum bu huyundan onu kırmadan vazgecirme yolu var mıdır? Bir değil iki değil ya yarın sevgilisiyle buluşcakmış gene istedi vermem diyemedim aldı bişeyler gene 6. 7. Falan oldu bu alışkanlık haline getirdi ozel bi yere gidecek hemen bana geliyo bole bişe yaşayıp bi cozum bulan var mı