Artık cok yoruldum 22 yaşındayım haziranda mezun oldum 1 ay once iş yok diye parasız sigortasız muhasebecinin yanına girdim. Orda yanlış bir yola girecekken son anda yoldan dondum sırf iş hayatıma leke getirmesin diye. konumu okuduysanız onceki biliyorsunuzdur zaten. Annem ve babamın arası berbat boşanma aşamasına geldiler. Ben zaten babamla 2 kelime dışında hic bir şekilde konuşmuyorum aramız felaket kotu ne yaptıysam baba kız olmayı beceremeyen iki aile ferdiyiz. Annem hep uzgun. Onu bu ortamdan kurtarmak icin para kazanmak zorundayım. Ama iş tecrubem yok sırf tecrube olsun diye muhasebeci de duruyorum.Ama nereye kadar? Sevgiliye ihtiyac duyan kızlardan değilim ama yine de birisi olsun yanımda destek olsun istiyorum. Hayatım felaket ilerliyor benim icin yani.Anksiyetem var sorunlar arttıkca hayatın icinde daha cok boğuluyorum. Allah sağlık versin gerisi hallolur diyorum kendime ama işte keşke diyorum işim olsa para kazansam anneme bakabilsem babamdan uzaklaşsak ve yanımda sırtımı yaslayabileceğim Bi sevgilim hayat arkadaşım olsa. Daha gencim belki yolun başındayım. Ben mi cok acele ediyorum herşeyin Bi zamanı mı var hayatım duzelecek mi daha mı kotu olacak muhasebecinin yanında vakit mi kaybediyorum. Artık duşunmekten cok yoruldum. Ben cok gulen gittiği yere neşe sacan bir insandım ama eski benden eser yok artık.Ve o halimi cok ozluyorum Bana yol gosterin lutfen