Annem kanser hastası 2,5 yıldır oyle boyle idare ediyordu. Gecen sene 1-2 senelik omur bicti doktorlar. Bir senesi gecti.
Gecen sene konu actım cocuk istiyorum ama annem kotu olurda ona bakamazsam diye. Nasipte varmış bir kac ay sonra hamile kaldım. 20 gun oldu doğum yapalı. Ama annem kotu hem de 3 aydır. Hamileliğimin son zamanına denk geldi yanına gidemedim. Sonra doğum da belki iyi olur da gelir yanıma dedim. Olmadı. Ailemsiz Doğuma gittim( kaynanam vardı sağolsun ama anne başka tabi) şimdi ise tekrar hastaneye yatırdılar. Bu sefer gecenkinden daha kotu. Ve ben oyle uzgunğm ki! Ne bebeğimi bırakıp gidebiliyorum ne annemi gorebiliyorum. Vicdanım hic rahat değil. Allah beni affetmeyecek. Annemin yanında olup onunla ilgilenemiyorum. İnsanın korktuğu başına gelirmiş. En azından benim geldi. Evladımın ilk gunlerinin tadını bile alamıyorum, sutum kesilecek diye ağlayamıyorum da. Cok kotu bir donemdeyim. Oyle işte..

Ve Doğuma yalnız gitmek o da cok koydu. Ben hic boyle olsun istemezdim. Annem babam kardeşlerim gelsin isterdim ne bileyim ya