Birkac ay once tanıştığım bir erkek var. Benden hoşlanıyor. Ben yeni bir ilişki istemiyorum şimdilik hayatımda, arkadaş olarak sohbet etmeyi seviyordum onunla. Kendisine de ifade ettim bunu. Keyifli bir sohbeti var, gormuş gecirmiş biri. Zor bir zamanımda da fazlasıyla yanımda olup, destek olmuştu. Eminim ki şu an arasam, bir şeye ihtiyacım olsa kalkar gelir.
En son buluşmamızda, 'kadınların bel hizasından uzun mont giymesi gerektiğini duşunduğu' konusunda sacma sapan laflar etmişti. Bende soğuyup, bir sureliğine iletişimi kesmiştim.
Sonra tek lafla insanları silme annaboleyna, hepimizin sacma sozleri ve davranışları olabiliyor diye duşundum. Tekrardan goruşmeye başladık.
Benim evli bir erkek dostum var, hatta abim sayılır. Oturup sohbet edip, dertleşiyoruz. Ki karısı da beni tanıyor.
İşte bu goruştuğum erkek, arkadaşımla dostluğumuzu doğru bulmadığını soyledi.
Gecenlerde konuşurken onceden evli bir kadınla farklı tur bir arkadaşlıkları olduğunu soyledi. Arada aşk olmaksızın, karşılıklı ihtiyacların giderildiği bir ilişki şeklinde tanımladı bunu.
Ona, 'benim arkadaşlığımı yanlış bulurken, senin yaptığın şey sana doğru mu geliyor, hem de ikisinin arasında dağlar kadar fark varken' diye sordum. Dediği şey, onların amacı belliymiş, bizim amacımız belli değilmiş, evli bir erkeğin benimle arkadaşlık etmesinin altında tek bir neden yatıyormuş.
Her ne kadar arkadaşlığından keyif alsam da yaptığı şeyi etik olarak doğru bulmadığımdan ve zihniyeti beni rahatsız ettiğinden bir daha hic konuşmamayı duşunuyorum. En doğrusu bu gibi geliyor.
Bazen aşırı tepkilerim olabiliyor. Fazlasıyla yargılayıcı davranabiliyorum.Pire icin yorgan mı yakıyorum? Sizlerle paylaşıp, yorumlarınızı almak istedim
