Merhaba Arkadaşlar,
Ben yaklaşık 1 senedir evliyim.
Eşim Universite oğrencisi ve part time işte calışıyor ben ise Full time olmak uzere calışıyorum.
Bu şartlar gereği zor bir evlilik sureci gecirdik ama atlattık cok şukur, yuvamızı kurduk.
Ben bu sene 29 yaşıma gireceğim ve yavaş yavaş bebek konusunu acmaya başladım Eşime. Arkadaş cevremizin ilk bebişleri yolda ve hepsi bizim yaşlarımızda olan insanlar.
Ne zaman Bebek konusunu acsam Eşim bana ya kulak vermiyor ,yada daha zamanı var hele bi Univ. Bitsin sende Sozleşmeni 2 yıl daha uzat bakarız diyor. Gecimimizin buyuk kısmını benim kazancımla sağladığımız icin benim calışmamı şart goruyor gibi ve bebek olunca ilk yılı calışmayacağımı bildiği icinde hep geciştiriyor konuyu.
Ben ise Anne olmak istiyorum.
Mezun olmak icin cokca bir caba sarfetmediğini duşunuyorum bazen. Tum Maddi sorumluluklar benim uzerimde olduğu icin Anne olma hayalimden uzak kalmak bana icten ice dokunuyor. Tamam haklı yonleride var ama kendisi de biraz caba gosterse veya empati kursa keşke. Konu ablasının oğlu olduğu zaman akan sular duruyor cıldırıyor onun icin, bense icimden keşke bizim bebeğimiz olsada onun icinde boyle cıldırsan sevsen vs diye geciriyorum.
Abartıyorsam haksızlık yapıyorsam gozumu acın kızlar. Bazen gercekten sacmalıyorsun burcu diyorum kendime cıkmazda gibiyim bu konuda. Tek taraflı bir bebek isteği ile de evlat sahibi olmak istemem zaten. Olacaksa iki tarafın kararı ve isteği ile olması gerek.
Nolur akıl verin bana