cok cesaretsızım. Eskı konularımda da var. Bır cogunuz ne beklıyorsun , boyle evlılık olmaz dedı. Ama ben bır turlı adım atamıyorım. Onceden de bahsetmıstım. Duzenımı bozmak, maddı olarak sıkılmaktan korkuyorum sanırım. Cok mu onursuzum dıyorum kendı kendıme. Bedenım ruhum bu kadar zarar gorurken bosanmak ıcın hala adım atamıyorum. Ayrılan arkasaslar, sızler nasıl karar verdınız? Sonrası cok mı zor oldu? Pısmanlık mı var yoksa ıyı kı ayrılmısım mı dıyorsunuz