Merhaba hanımlar,
belkide dert değil ama ben cok bunaldım bu durumdan nerdeyse depresyona giricem bomboş herşey.. nasıl cozsem..
2 yıllık evliyim cocuk yok..evlilik işte kavgada oluyo ,guzel zamanlarda,maddi sıkıntılarda hepsinin ustesinden geliniyor.
Ama birşey var ki ..eşim ot gibi..hep aynı rutin icinden birşey yapmak gelmez,sosyal faaliyeti sıfır,bırakın beni oyalamayı duşunmeyi kendine ait bir hobisi yok,tv de sevdiği bir dizi bile yok duşunun..
sadece ailesi ve akrabaları cağırdığında mutlaka gider sosyal ortamı ; yıllardır tanıdığı akrabalarıdır..
cok konuştum cok tartıştım bir iki duzeliyor sonra yine aynı,her haftasonu aynı muhabbet annem cağırdı ablam cağırdı annem cağırdı kardeşim cağırdı
ikimizde calışıyoruz haftasonları eğlenip mutlu olacağımız kafa dağıtacağımız bir iki faaliyetimiz olsun dimi ..yok..
en cok zoruma gidende evlenmeden once birbirimizi tanıma fırsatımız oldu , ben cok şeffaf davrandım ;gezmeyi yeni yerler gormeyi hayal ettiğimi cok anlattım ve soz bile aldım
yaz gelir annesinin yazlığı var orayı hayal eder,bayram olur koylerine gitmeyi hayal eder
kış olur akrabalarını hayal eder..
en son bu haftasonu yine bir akraba gezmesinde başka bir akrabasının hafta ici davetine olur dediğini duydum..
bende ertesi sabah giyindim bir arkadaşıma gideceğimi soyledim ortalığı ayağa kaldırdı yaptığım normalmiymiş..cıldırdı..Bu da cozum olmadı yine huzursuz kavgalı bi pazar gecirdik.ne yapmalıyım,abartıyosun ne dertler var dmeyim lutfen herkesin derdi kendine buyuk..ne yapmalıyım