Bunu bir tek ben mi yapıyorum bilmiyorum. Ama bugun farkettim ki ben her 4-5 yılda bir hayatımı sorgulayıp hayatımdaki pek cok şeyi değiştirme arzusuna kapılıyorum. 5 yıldır evliyim ve bir cocuğumuz var. Ama ben tam şu an aldığım kararları ve hayatımın gidişatını sorgularken buluyorum kendimi. Acaba daha iyisi olabilir miydi? Daha mutlu olabilir miydim?

Eşimden onceki sevgilimle de bu duşunceler icersinde iken ayrılmış ve yoluma eşimle devam etmiştim. Onunla da 5sene beraber olmuş tam da evlenme hazırlıklarına girişmiştik. Ama ben birden yine bugunku benzer hislere kapılıp devam etmek istemediğime karar vermiştim. Onu oyle birden bire damdan duşer gibi bırakıvermiştim. Hala vicdan azabını uzerimden atabilmiş değilim. O belki coktan atlatmış ve ustesinden gelmiştir ona yaptıklarımın. Ama ben nedense atlatamadım hala.

Eşimi seviyorum aslında. Ama yine bir cekip gitme ve hayatıma farklı yon verme arzusu var icimde. Ustelik bu kez her şeyden cok sevdiğim bebeğim de var hayatımda. Bu neden oluyor olabilir? Herkese oluyor da ben mi cok fazla ustune gidip buyutuyorum bu duşunceyi? Eğer oyle ise siz nasıl baş ediyorsunuz boyle duşuncelerle?