Merhaba,
O kadar uzun zamandır duşunuyorum ki. Hep bocalıyorum. Mutlu değilim. Hemde hic. Hatta kendimi bile hissetmiyorum diyebilirim. Eşim oylesine denge mi bozdu ki. İyi bir koca değil ama kotu de diyemem. Ne zaman ne yapacağı hic belli olmuyor. Eşimi ne annem ne babam ne kardeşim hic biri sevmiyor. Onceden o kadar cok seviyorlardı ki. Ama eşim ailemin gozunde ki değerini bitirdi. Saygısızlık diz boyu ağzından hic kufur duşmez ailemin yanında birilerine sinirlenir futursuzca kufurler eder.Konusma arasında eder. Ben yerin dibine girerim. Gece gezmeleri bitmez. Gece cıkar sabah gelir. 2 yakın arkadaşı var tanıyorumda sabaha kadar onlarla icer. Başına ne sıkıntı gelse beni arayıp bana anlatır soylenir gunde milyon kez. Bebeğimde var 19 aylık. Zaten uykusuzluk yorgunluk bide eşimin kaprisleri beni daralttıkca daralttı.iş sorunu var şuan taksici Aslında kazancı oldukca iyi ama her ne hikmetse butun aksilikler her gun eşimin başına gelir kazandığı gider. İş beğenmez bir yere girip calışmak istemiyor. Gel gelelim bana gelince kv ve eşim işe gir diye baskı yapar. Kv yakın taşınıp markete işe girmeliymişim. Mesleğim var. Ama şuan iş yok arayıştayım ve bu surece kızımı alıştırmam gerek. Ama hersey o kadar birikti ki. Eşim gozumde yok artık eve gelmesini dahi istemiyorum tahammul edemiyorum. Boşanmayı duşunuyorum ama annem başka biriyle evli babamda evli. İki tarafada gidemem kızımla kendime hayat kurayım desem altından kalkabilir miyim bilmiyorum. Boşanan arkadaşlar siz neler yaptınız nasıl yol izlediniz? Şimdiden teşekkur ederim.