arkadaşlar selam.

şu an bi kriz halinde kendimi dışarı attım gercekten ne yapacağımı şaşırdım artık. sizden yardım istiyorum.

ozet geciyorum 30 yaşındayım işsiz bi doktorum sınava hazırlanıyorum calışmıyorum şu anda evdeyim. sınav calışmam uzadı cunku istediğim yer olması icin yuksek puan almam gerekiyor ancak calışamıyorum bile. potansiyelim var şimdiye kadar ne istediysem yaptım ama sacma şeylerle uğraşmaktan moral bozukluğundan oturasım bile gelmiyor. zar zor kendimi topluyorum ama surekli ablamın hakaretlerinden kendimi toplayamaz hale geldim.

ablam 37 yaşında oğretmen. evden hic ayrılmadı. ama aileye hicbir katkısı yoktur. anneme hicbir konuda yardım etmez ne temizlik ne yemek (kendi icin dahi) camaşırını bile annem yıkar. eve 3 kuruşunu vermez. bunları neden anlattım cunku ablam surekli benim işsiz olmamı kafama kakıyor ama onla benim aramda evde hicbir fark yok. hatta ben kendi temizliğimi camaşırımı kendim hallederim anneme yuklenmemek icin. ama ablam bu laflarla annemi dolduruyor. bense kendi işlerimi kendim gorurum sadece yemeğe el atmam o da vakit kaybetmemek daha cok calışabilmek icin.

bugunku krizim şoyle cıktı; evi bocekler basmış durumda. ben kendi odamı temizledim evde de bircok yere yem koydum ilac sıktım ama her yere sıkamıyorum bildiğin izin vermiyorlar hasta olucaz diye. odanın kapısını bi actım bi boceğin biri koşa koşa iceri girmeye calışıyor tepem attı benim de. inanın ilk boceği goreli 3 ay gecti hala bi kere bile ev silinmedi boyle evde tabi ki bocek bitmez. neyse annemle bunun tartışmasını yapıyorduk. (ama şu an eşyalı başka bir evimiz var orada gun yapacaklar diye bu bikac ayda mutfak dolaplarının icine dek kırklandı o ev.)

ablam her zamanki gibi araya girip icerisindeki butun nefreti ustume aktardı. ne kufurler ne hakaretler. artık katil olcam diyip giyinip cıkmaya calışıyorum evden. gercekten bi insan bu kadar pis konuşamaz yazamıyorum artık bile size. 9 senelik ilişkim adamın beni evli bi kadınla aldatması ile bitti 2 sene once. ona bile "adamla yattın kalktın tabi " (ki yatmadım) falan diye konuşmaya başlayınca artık dayanamadım bi tane gelişine yapıştırdım. şu an pişmanım cunku bana gore şeyler değil bunlar. aslında esas sinir olduğum nokta annem babam yanımızda ve boyle konuşmasına hicbir şey demiyorlar. belki onlar en ufak bir tepki verseler ben de manyak bu diyip cekilicem.

şu an dışardayım artık ne yapıcam bilmiyorum. hep aynı donguyu yaşıyorum. sakinlemeye calışıyorum. artık hasta olucam bu gidişle biri dokunsa ağlayacağım cafenin ortasında.

uzun yazdıysam kusura bakmayın lutfen hatam varsa kırıcı konuşmadan yazın gercekten aşırı hassasım şu an. sacma sapan yazmış boluk porcuk yazmış olabilirim telefondan yazıyorum