Arkadaşlar 10 gun once sezaryen doğum yaptım. İlk iki uc gun baya kotuydum. Şuan cok şukur iyiyim. Annem yanımda. Doğumdan once geldi on gun sonra filan gidecek. Sonra kayınvalidemler gelecek.
Ben doğum yapıp eve geldiğimizden beri evde cok sıkılıyorum, bunalıyorum. Butun gunum emzirme bebek uyutma ve alt değiştirme ile geciyor. Gunduz birkac saat uyuyorum. Doğumdan once eşimle cok gezerdik sanırım o yuzden şuan cok zorlanıyorum. Yanlış anlaşılmasın lutfen bebeğimi cok seviyorum. Her akşam sıkıntıdan ağlıyorum. Bazen eşim dışarı dolaştırmaya goturuyor beni. O esnada bebeği uyutup anneme bırakıyoruz. Yarım saat sonra filan geliyoruz. Ama bu seferde dışarı cıkınca yuzu hep gozumun onunde oluyor onu bırakıp dışarı cıktığım icin vicdan azabı cekiyorum. Bu bunalma hissi de icimden gelen bir şey engel olamıyorum. Sanki eşim beni eskisi kadar sevmiyor gibi geliyor. Eşime beni lohusalıkta idare et hic tartışmayalım diyorum. Tamam diyor ama kucuk şeylerden yine de tartışma yaşıyoruz. Oysaki ben bu donemde sadece anlayış bekliyorum. Annem gidince kayınvalidemler gelecek kayınbabam da gelecek ve en az 20 gun dururlar. Onlar varken emzirme zamanı filan surekli yatak odasına tıkılacağım ve iyice bunalırım diye korkuyorum hepsini kafama taktım. Onlar varken ev işleri nasıl olacak onu duşunuyorum. Şuan ben hicbir iş yapmıyorum her şeyi annem yapıyor ben sadece bebeğimle ilgileniyorum. Ama kayınvalidem annem gibi iş yapamıyor biraz yaşlı. Cok bunaldım. Lohusalık dedikleri bu mu? Her akşam ağlama krizine girmek istemiyorum. Ve en onemlisi eşim bu donemde benimle hic tartışmasın istiyorum. Lohusalıkta siz neler yaşadınız?