İyi gunler k.k ’nın guzel kadınları....
Surdurmekten yorulduğum ve sonunda canıma tak eden evliliğim var.Harcadığım emeklere yaptığım fedakarlıklara , her defasında merhametime sevgime yenilmekten kendime yazık ediyorum.Cok uzatmayacağım sadece tepeden tırnağa kadar haklı ve yorgunum.Değişik ruhlu bir eşim var cok iyiyken durduk yere birşeylere sinirlenip hakaret edebilen, sorumsuz,insanların ici bile demeden duşunmeden beni uzen biri.Anlık ofkeleri sonra cok pişman olmaları artık beni bitirdi.Direnmek icin evlenmişim sanki. Şuursuz harcamaları , verdiği sozleri tutmaması , borcuna sadık olmaması cabası. Her acıdan rezillik yaşıyorum. Son olanda artık boşanma kararı aldım. Kendi ailem uzulmesin diye hicbirşey anlatamıyorum hatamı yapıyorum bilmiyorum anlatsam kıyamet kopacak sanıyorum ki hicte ailemi uzmek istemiyorum ama sustukca icime attıkca tukendim.Kendi tercihim severek evlendik karakterini cozememişim bu yuzden herkesten utanıyorum. Asıl sorum boşananlar bu evreyi nasıl atlattınız ? Sonucta ne yaşanmış olursa olsun arada zamanında yaşanmış guzel gunler,hisler hafızada yer etmiş. Pişman olup kendini paralıyor , ailesi surekli ustume duşuyor ne olur bir şans daha ver kendini mahvetti diye ama ben bu sefer yenilmek istemiyorum. Sonucta denenmiş ve tekrarr aynı şeyler yaşanmış. Artık kalbi bir kenara bırakıp akılla hareket etme zamanı geldi. Bu surecleri nasıl aşabilirim? Boşanmaktan vazgecmemeyi istikrarlı olmayı ve kendimi uzmemeyi ? Ve bundan sonra mutlu olabilir miyim ? Unutulur mu ? Lutfen yaşayanlar bana ışık olabilir mi? Ve birde yaşanan haksızlıklar omrumce pişmanlığım olur mu? Cunku ikna edebilirsem anlaşmalı şekilde tek seferde boşanmak istiyorum ve borclar ustume elimde hicbirşey yok hicbirşey talep etmek istemiyorum maddi manevi cok emeğim gecti bu yuzden pişmanlık duyarlıyım?Yaşım 25 cocuğumda yok ama cok halsiz ve mutsuzum sanki hep boyle hissedecekmişim gibi. Okuduğunuz icin teşekkur ederim...