Kardeslerimin esleriyle mesafeliyim.bundan rahatsızlar.ayni ortamda olunca merhaba dışında hicbir şey soylemek icimden gelmiyor.
Sevmiyorum.neden kardeslerim evli diye ben bu samimiyetsiz insanlarla muhatap olayim.
Ev bakarlerken sadece bu ev guzelmiş dediğim icin bunu mudahale olarak algilayan kucuk beyincigine mi katlanayım, kardeşim beni sinava goturmek istediğinde ben de gelecegim diye zıplayıp kasıtlı olarak birlikte vakit gecirmek istediğimiz her durumu sabote etmesine mi katlanayım? Ailesine gittiğinde bile kardeşimle vakit gecirmeme katlanamaz.cunku artık onun malı.
Kardeşlik hukuku bitmeli .
Aynı mahalledeki ortalama ustu evimizden cıkıp kirasini verin diye talepte bulunmasina karşı cıktım diye bin turlu edepsizlik yapan bencilligine mi katlanayım? Aynı mahallede oturmamak icin mis gibi evden cıkıyor, sonra da kirasını yemek istiyor canını sevdiğim. Bizden kacan birine yardım etmeliyiz.
Surekli acigimi arayip kardesimi doldurmaya calisan pisligine mi katlanayım.?
Soğuk ve mesafeli biri olmama rağmen bunları yaşıyorum, bir de samimi mi olayım şu insan bozmasıyla ?
Samimiyetsizlikten zehirleniyorum.cevremde hayatimda bu kadini istemiyorum. Kardeşim icin olmali miyim sizce?
icimi rahatlatan birşey var.kardesim hala olen sevgilisini seviyor.keske bunu o da bilse.ne guzel olurdu.nefret ediyorum şu karıdan.