Merhaba Bayanlar , daha onceki konularımda boşanma surecinde olduğumu soylemiştim. Yaşadıklarımdan dolayı boşanma kararım kesin bir geri donuşu yok ama ara ara umutsuzluğa kapılmıyor değilim. Calışan biriyim ailem her konuda arkamda ama bazen yaşadıklarımı kabullenemiyorum. Etrafımda o kadar icten pazarlıklı insanların mutlu olduğunu gordukce yaşadıklarıma donup tekrar uzuluyorum. Genellikle cok guclu durdum bu surecte ağladığım sayılıdır. Ama guclu durmaya calışmaktan baktım ki kimseye hicbir şeyimi anlatmaz olmuşum. Boyle etrafıma bi duvar ormuş icimdekileri kimse gormesin diye hicbirşey olmamış gibi yaşamaya calışıyorum. Sonucta uzun yıllar sevdiğim guvendiğim aşık olduğum insan ile yollarımı tamamen ayırıyorum. Kırgınlıklarım hayal kırıklığım cok fazla. Akşamları yalnız kaldığımda bundan sonraki hayatım icin cok endişeleniyorum. Evliliğimde yaşadığım guvensizlik yuzunden etrafımdaki tum insanlara katı ve şupheci yaklaşır oldum. Psikolojik destek de alacağım bu yuzden. Ama zor bi durum sevgimin kalmadığını biliyorum sadece ara ara duştuğum bu umutsuzluk beni yıpratıyor. Aynı sureclerden gecmiş şuan mutlu huzurlu bir şekilde yaşayanlar varsa sizlerin hikayesini merak ediyorum