Biraz dertleşesim var cevremde konuşup dertleşeceğim kimse yok. Daha doğrusu var arkadaşlarım da insanlar birbirini en zayıf noktadan vurmaya fırsat kolladığı icin bu gunlerde kimseye bir şey anlatasım gelmiyor. Bugun anlatıp rahatlasam yarın acaba nerede kullanırlar bunu bana karşı diye duşunmekten kendimi alıkoyamam sanırım. Bu duşunce de ister istemez uzaklaştırıyor beni cevremden yuzeysel muhabbetlerin otesine gidemiyorum pek.

Bu ara cok fazla yalnız olduğumu duşunmeye başladım. Benim gibi olanınız var mı? Mevsimsel bir şey mi yoksa ufak ufak depresyona doğru gidiyor muyum merak ediyorum. Mesela erkek arkadaşım var aramız gayet iyi ama bazen bazı konularda beni anlamadığını duşunuyorum anlatmaya uğraşasım da gelmiyor. Daha da anlamayacak ve sinirlerim bozulacak diye. Arkadaşlarıyla gezmeyi etmeyi sever biri goruşelim desin hayır diyemez uzun zamandır yapamadığı işlerinden yakınır ama beyefendi arkadaşları goruşmek istedi diye goruşur. Bu durum canımı sıkıyor benimle planı olduğunda falan iptal etmez oyle bir durum değil de hayır diyemiyor kimseye arası kotu olmasın diye. Bu yuzden kullanılıyor da zaman zaman bu durum rahatsız ediyor beni. Arkadaşlarına kucuk incelikler yapmayı sever ilk zamanlar bana karşı da duşunceli surprizleri oluyordu ama artık yapmıyor o kadar. Ama beyefendi 10 yıllık arkadaşına (arkadaşı erkek bu arada) hala daha yapıyor surpriz ihmal etmiyor. Bazen başkalarını kırmamak icin beni bunaltıyor tartışıyoruz. Boyle salaklıklarını gorunce soğuyorum ister istemez duruşu olmalı cunku insanların diye duşunuyorum. Arada olan şeyler bunlar her gun değil ama değişecek şeyler olmadığı icin canımı sıkıyor yapısı bu cunku adamın kendi değişesi de yok. Sırf bu yuzden ilişkinin en başında takıntılı bi yakın kız arkadaşı yuzunden daha birkac haftalık ilişkiyi bitiriyordum az daha hayır diyemediği ve kızla arası kotu olmasın diye. Tekrar aynı şey olabilir diye kendimi cok kaptırmıyorum oyle olunca da bağlanamıyorum biraz hissizlik oluşuyor bende.

Okulda yakın olduğumu duşunduğum arkadaşlar var mesela coğu zaman onlarla vakit geciriyoruz dordumuz beraberiz genelde. Ama onların paylaşımı (yakın yerlerde oturuyorlar ve aynı vakitlerde spora gidip geliyorlar vs) daha fazla olduğu icin benim haricimde whatsapp grupları var mesela bunu oğrendim buna da bozuldum biraz. Biraz dışlanmış hissettim bir sorunumuz yok beraber vakit geciriyoruz hep aslında. Ama onlar dersten 2 3 saat once okula gidip baya vakit geciriyorlar ben okula gelince oğreniyorum onların sabahtan beri orada olduklarını. Tabi ki bana haber vermek zorunda değiller ama bilmiyorum alıngan bir donemdeyim galiba rahatsız etti bu durum beni biraz.

Başka bi arkadaş grubum var yine hepsi yurtta kalıyor ikisi haric onlar da dersten sonra 11e kadar kampusten cıkmaz falan haliyle onlar da hep beraberler haftada bir iki beraber vakit geciriyoruz ama haliyle daha fazla paylaşımları olduğu icin coğu zaman muhabbetlerinin dışında kalıyorum.

Benden mi hoşlanmıyorlar diye duşunuyorum bazen ama ben gidip onlara kaynamıyorum coğunlukla onlar geliyorlar benim yanıma ders arasında beraber kahve icelim diye ya da yemeğe beraber gidelim vs. ya da derste benim yanıma oturuyorlar. Whatsapp gruplarına neredeyse hic yazmıyorum bazen orada cok muhabbet donuyor takip edemiyorum bir şeyle uğraşıyorum falan ondan galiba ufak gruplarına beni eklemiyorlar ama bilemiyorum acıkcası o kadar beraber vakit gecirip boyle ufak ufak dışarıya itilmem hoşuma gitmedi. Zaten hassas da bir donemdeyim fazla kişisel alıyorum sanırım. Ya da insanlarla aramda en başta yazdığım sebepten fazla bi duvar ordum bunun etkisi de olabilir bilemiyorum. Ama git gide yabancılaşıyorum cevreme ya. Yalnızlığı fazlasıyla sevsem de bir yandan da rahatsız ediyor beni bu durum.