Bugun misafirliğe gittiğim bir yerde resmen yerin dibine girdim kendimi o kadar kotu hissettim ki eve geldiğimden beri ağlıyordum şimdi birileriyle konuşmaya ihtiyacım olunca sizlerle paylaşmak istedim. Bir iki senedir diyet yapan biriyim toplamda 35 kilo gibi bir kilo vermiştim. Son zamanlarda biraz salınca kendimi bunun 15ini geri almıştım ama tekrar dondum diyetime aynen devam ediyorum. Bugun evine gittiğim kişininde bir arkadaşı geldi beni de tanıyor ama samimi değiliz. Beni gorunce ay ne kadar kilo almışsın sen oyle dedi insanların icinde bir anda. Normal şartlar altında hicbir şeyi kafaya takmayan biriyim. Ama kilo o kadar hassas bir nokta ki benim icin. Belki anlamak zor olabilir kilo vermekle uğraşmayan insanlar icin ama oldukca zor bir surec ve psikolojik olarak cok yoruyor insanı. Hep motive olmak zorundasın. Cevremde de boyle insan hic yoktur alışık değilim. Boyle bir anda insanlar icinde soyleyince o kadar kotu oldum ki size anlatamam hala gozlerim doluyor. Normalde başka bir konu olsa pat pat cevap verirdim ama resmen bana kal geldi o durumda ve ağlamak istedim cok zor tuttum kendimi. Bir daha da muhattap olmadım ve erken kalkıp evime geldim zaten. Neden insanlar bu kadar duşuncesiz ve kotu anlayamıyorum. Hic mi kırarım uzerim diye duşunmuyorlar. Ben ne olduğumu zaten biliyorum ve kendimi seviyorum ama neden boyle yapıyor bu insanlar uzmekten zevk mi alıyorlar bilmiyorum. O kadar uzgun ve kırgınım ki icimden hicbir şey yapmak gelmiyor. En cok da bu kadar kolay duştuğum icin kendime kızıyorum ama gercekten cok yoruldum. Birine anlatmaya konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki...