Maraba kızlar.coook uzun zamandır takip ediyorum.yeni uye oldum.icimi dokmeye o kadar ihtiyacım var ki...
biraz uzun olacak muhtemelen.Hikaye tarzı okumayı sevmeyenler bence hic baslamasin


kızlar...Ben kucukluğumden beri paramparca bir ailede buyudum.
Oyle ki annemi en son ne zaman optum...Ne zaman sarildim hic hatırlamıyorum.
sevgi gormedim.
babam icki icer kumar oynardı.Annemle hep kavga ederlerdi.liseyi yırtık ayakkabıyla bitirdim.universite ilķ sınava girdim barajin cok ustunde yaptim.ikinciye girmedim.


Cunku anneme verem teşhisi konulmuştu.
babam bizi bırakıp gitmişti.abim calışmıyordu.ise girdim 3 sene calıştım.
bundan 5 ay oncesine kadar.hayatımda kimi tanidiysam cok kotuluk gordum.
hep aldatıldım, iftira gordum,yalanlar duydum.

Eskiden ne yasasam da hep merhametli,sevecen,vicdanlı bir insan olmaya devam ettim.coğu zaman istemiyordum boyle olmak.Cunku benim sevgimi de,iyi niyeti mi de,merhametimi de somurduler.

Annem kendi halinde takılıyor.abim de oyle.butun gun evde bi yanda muzik,bir yanda televizyon,bir yanda da ellerinde telefon.

Ben kucukluğumden beri hep dine yoneldim.elhamdulillah bu konuda kendimi geliştirdim.son iki uc yıldır evdeki kavga gurultu maneviyatimi cok etkiliyordu.

ALLAH affetsin.an oldu namazı bıraktım.ibadet etmeyi.Oyle yorgundum ki surekli bunalimdaydim.
zaten iki sene once OKB teshisi konuldu.
Ama ben ahiretim icin cabalamak istiyordum.bunun icin tek care ya evlilik ya da ayrı eve cikmakti.

Ama annem razı olmayacağı icin bunu yapamazdım.tek care evlilikti.
birisi oldu.evlilik amaclı konuştum ama iki gun sonra vazgectim.ama peşimi hic bırakmadı.
dini konularda sağlam birisi.tevhid ehli.evlenmeyi cok istiyor.
o da ailesi tarafından dışlanıyor ve cok mutsuz.

4 ay kadar olacak konuşuyoruz.iyi bir insan.
ama ben hislerimi kaybettim.
Eskiden o kadar duygusal biriydim ki hislerimi cok yoğun yasardim.
ama yaklaşık 5 6 aydır hissiz bir insan oldum.insanlara karşı sevgi bile hissetmiyorum.


Herşeyden vazgecmistim.tek istediğim duzen ve huzurdu.bunu da ALLAH in rizasini kazanmak icin maneviyatimi toparlayıp ibadetlerimi edebilmek icin istiyordum.
bu kişiyle evlenmeye karar verdim.ama hissiz olduğum icin ona da bisey hissedemedim.
bunu ona da soyledim.kabul etti.ALLAH icin evlenelim yoldaş olalım dedi.tamam dedim konuşmaya devam ettim.

Şimdi tasiniyoruz annemlerle.dun evi gordum.Simdi benim de bir odam olacak.
Şimdiki evimiz cok kucuk ve yıkık.evin icinde fareler geziyor.tavan dokuk.
ama son 3 gundur evlilikten cok soğudum.
sanırım artık huzurlu bir şekilde kendime ait alanda ibadetlerimi edebileceğim,huzurlu olabileceğim icin.

Bir de hislerimi kaybettiğim icin boyle oldu.
evlenmeyi sadece huzur ve duzen icin istiyordum.
ama şimdi o kişiyi de yarı yolda bırakamıyorum
Cunku bir soz verdim ona.maddi durumu yok.
ailesi din duşmanı.benim icin cok fedakarlıklar etti.
ve o da benim gibi huzur duzen istiyor ahireti icin.
Ben ne yapacam artık hic bilemiyorum.
Tam olacakken huzurum şimdi iki ay sonra verdiğim sozden caymamak icin,
bir muslumanin ahini almamak icin evlenmek zorundayım.
ama evlenmek istememe sebep olan sorun ortadan kalkmisken,şimdi hissiz olmamı,evlilikten sogumayi ve annemi abimin eline bırakmayı daha cok sorun eder oldum.

artik kafam calışmıyor.Sadece bekleyecem ve dua edecem.
ne olacaksa olsun diyorum sadece...

Okuyan herkesten ALLAH razı olsun.
RABBim bizlere dunya ve ahirette iyilikler versin.