bakmasaydım iyidi ya. bakacağım tuttu. bi muzik platformundan eski sevgilimin hesabına baktım.

bi liste yapmış : nişan

icime okuz oturdu resmen. ona uzulmedim aslında. kendime uzuldum bi an. onla ayrıldığımızdakiyle aynı yerdeyim ben hala. hala yerimde sayıyorum işimi elime alayım diye ki biriyle tanışıp belki bi gun evlenirim vs ama bilmiyorum artık.

beni 9 senenin ustune evli bi kadınla aldatıp sonra terk etmişti. ustelik o başka bi ile işi icin giderken tum ihtiyaclarını birlikte karşılayıp ben ona gerekenleri kargoladıktan sonra. mukemmel bir somurulme hikayesi benimkisi.

uzuldum kendime ben. sanki hic mutlu olamayacakmışım gibime geliyor. ben asla insan kullanamadım ne bileyim insanları tutup da ustlerine basıp cıkamadım. bunun karşılığı ezilmek kucuk gorulmek unutulmak vefasızlık oldu.

ben boyle nasıl baş edeceğim hayatla bu aptallıkla?

hani ayrıldıktan sonra bir yarış gibi olur ya kim daha iyi olacak diye. ben hem kazığın buyuğunu yedim hem de o yarışı kaybetmişim gibi hissediyorum. yuzyuze denk gelsem kafamı dimdik tutabileceğim hicbir şey yok. toplumda beni değil onu el ustunde tutuyorlar.

ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. hem gururumdan hem ağladıkca yaşlanıyorum.

oyle işte. neden yazdım bilmiyorum belki de yalnızlıktan kimseyle paylaşamadığımdan.