Dun annem kalbindeki rahatsızlıktan dolayı anju yaptırdı. Sağ kolundakı ağrılardan dolayı anju zamanı cook acı cekmiş. Damar incelmesi varmış, doktor 3 tane stent takılması gerek dedi, taktıracaz. Ama annemin durumunu gorunce icim paramparca oluyor. O kadar halsiz, zayıf, acı cekiyordu ki... Yeryuzundeki en temiz kalpli, en iyi insanlardan biri ama en cok acı cekenlerden biride o. Benim icimi acıdan, kendimin ona yaptıklarım, incittiklerim zamanlar. Egoist davranışlarım, yanlışlarım yuzunden coook uzdum, cok ağlattım onu. Belkide benim yuzumden oldu herşey diye dusunuyorum. Şuan duzeldim ama ne fayda. Babamı 7 yıl once damar tıkanıklığı yuzunden kaybettik (oda benim yuzumden), annem cok acısını cekti, hala cekiyor yokluğunun. Şimdi anneme birşey olursa, hayatımdaki herşeyi yıkıp dokmek, son vermek yada hepten sıfırlamak, biryerlere kacmak, yok olmak istiyorum.
Dunden beri ağlamamak icin evde kendimi zor tutuyorum, gizli gizli ağlıyorum. Kendimde guc topladım derken yeniden dizlerim ustune duştum. Şimdiye kadar cektiklerim(iz) o kadar ağır birşeyler ki... ayakta durmakta zorlanıyorum