Arkadaşlar canım cok sıkkın bir vaziyette eve geldim. Zaten dun geceden konu acmıştım eşimle ilgili. Hastayım hala. Zorla ayakta duruyorum. Oğlen aradı, hayret verici bir şekilde yemeğe davet etti. Gittik. Yemek boyunca benim tum yorgunluğuna ve kendimi kotu hissediyor olmama rağmen fazlaca neşeliydi. Sebebini bile sordum hatta. İyi bir haber falan mı aldın diye..bir sıkıntı yok, sana vakit ayırmak istedim dedi. Yer Kalabalıktı oğlen saati dolayısıyla. Bazı insanlar ayakta bekliyordu. Bense henuz salatamı ve tatlımı bitirmemişken, ayakta bekleyen iki adamı (hastanede dr. Muş, işi duşuyormuş falan) masaya davet etti ve biz kalkıyoruz buyurun dedi. Kalkmak zorunda kaldım. Ağzımda lokmamı ciğneyerek kalktım sandalyeden. Adamlar farkettiler durumu, siz devam edin falan dediler ama eşim ısrar etti. Bozuntuya vermedim. Kalktım. Bir kafeye telafisi icin cay icmeye ve tatlı yemeye goturdu. Tamam dedim. Tepki verecek Halim yoktu gercekten. Ama gercekten cok bozuldum. Uzgunum. Eşime olumsuz şeyler soyleyerek teselli etmeyin lutfen. Bana iyi şeyler soyleyin. Olumlu cekim gucumu kaybettim sanki bu aralar