Merhabalar.
Eski konularımı bilenler az cok benim ve abimin eşinin surtuşmelerini bilirler.
Biz 1 sene kadar evvel cok buyuk bir kavga yaşadık. Sebebi de tamamen onun buyutmesiydi(kendisi de bunu kabullendi)
Bana hic bir şey demeden , ki defalarca sordum . iyi misin ? diye , direkt abimi arayıp bana karşı doldurmuştu.
Bende o gunden sonra hic bir şekilde ne onunla ne abimle asla konuşmadım. Kendileri hep bir adım atmak istedi ama ben kabullenemedim . cunku gercekten gelinimizi cok cok seviyordum. Her zaman kendime ne alırsam ona da alıyordum. Hepsi helali hoş olsun.
Gel gelelim 2 hafta evvele . Ben normalde onlar geldiğinde ya dışarı cıkıyordum ya da yanlarında oturmuyordum.
Onlar da genelde yeğenimi bize yolluyorlardı .( bu sure zarfında Allah var yeğenimi surekli yolladı bizden ayrı kalmasın diye)
Neyse o gun geldiklerinde artık annem ve babamında ısrar etmesiyle ben yanlarında oturdum. Kendisi de benle konuşmak istedi ve birden gelip sarıldı ve ağladı . işte Kajmery bir daha oyle bir hatam olmayacak vs diye.
Yapı gereği cabuk unutan biriyim. Eskisi kadar bir kırgınlığım kalmadı .
inşallah bu sıralar nişanım olacak ve kendisi bana her konuda eşlik etmek istiyor.
Elbiseden tutun da nişan masama , ikramlarıma kadar.
Mesafeyi korumaya calışıyorum ama bu pek mumkunde durmuyor.
Siz yerimde olsanız nasıl davranırdınız ?
Yeminler etti kotu bir niyetle asla yapmadım diye.. Bir anlık gaflet olduğunu soyluyor.
Ama ben o zamandan sonra gercekten uzun zaman kendime gelemedim. Aile arasında boyle şeyler normal mi?