Daha oncede aynı konudan dertliydim. Ustunden 2 ay gecti değişen hic bişey yok
7 ayını doldurdu kızım. Doğduğunda bir ay annem cok yardımcı oldu. Yani ben bebeğimle ilgilendim o ev işlerine yemeğe baktı. Geceleri yine ben baktım. Evlerimiz cok yakın. 2-3 gunde bir goruşuruz. Kızımı bu zamana kadar 2 kere bıraktım 2-3 saat sonra geri geldim.
Calışmıyorumda hep birlikteyiz. Ev işini eşim akşam gelince yaparım. Misafirim gelecekse annem gelir ilgilenir ben işimi yaparım.
Evde yada dışarda annemin olmadığı yerlerde ilişkimiz cok iyi hep bana gelmek ister ama annemi gorunce sanki ben yabancıyım kesinlikle gelmiyo. Annemdeysek eve giderken alıyoruz kucağımıza ağlıyo. Annemi gozuyle takip ediyo başka bi odaya gitse katıla katıla ağlıyo susturamıyorum. Bu arada annem iki hafta şehirdışındaydı değişen hic bişey olmadı.
Hava guzelse kanguruya takıp dışarı cıkarırım evde oyundu şarkıydı herşeyi yapmaya calışıyorum.
Ben bana bağlı olsun yapışık olalım demiyorum ama bu kadar duşkunluk normal mi? Daha bebek farkındayım tabi ki ama cok zoruma gidiyo. Bide annem ağlıyo diye kucağında gezdiriyo yapma diyincede cocuğu sevemicen mi diyo. Ya seveceksin ama canta gibi taşıma kolunda. Kucağındayken yemek yapıyo.
Aramızda anne kız ilişkisi oluşmaz diye korkuyorum. Hani ben ne dersem diyim beni takmaz dinlemez diye endişeleniyorum. Yoksa sevsin ilgilensin ona takılmıyorum. Lutfen icimi rahatlatacak şeyler soyleyin
