Hemen konuma giriş yapayım.
Ayrıldığım işyerimde benden 3 yaş kadar kucuk bir cocuk vardı. Kanka modunda takılıyorduk. Sohbet, goygoy vs.
Neyse efendime soyleyeyim 1,5 ay kadar once benden hoşlandığını ve buluşmak istediğini soyledi. Dedim en azından oturup bir buluşayım.
Buluştuk. Oturduk, konuştuk. Normal kanka sohbetimizin yanı sıra onun bana karşı olan hisleri vs.
Tabii cocuk hoşlandığı kızla buluşunca asla soylenmemesi gereken şeyleri soyledi.
Saclarına fon ceksene sen, biraz kilomu almışsın, hafif gobeğin mi cıkmış gibi gibi şeyler. Kendi yaşım civarı biri olsa lafımı esirgemezdim ama o an bir şey demedim. Eğitim hayatım gereği şu an icin bir ilişki duşunmuyorum dedim. Bu cumleleri kurmasaydı en azından bir duşunebilirdim. Bir insan neden kendi kendini baltalar anlamak guc. Toyluğuna veriyorum.
Cocuk da eğitim hayatım duzene girince birlikte olacağız gibi bir anlam cıkarmış. Gonlu kırılmasın diye yazdığı zaman yanıt veriyorum, arkadaş kıvamında. Kendi kullandığı kelimeleri ona kullanınca bozuluyor, bu da bana hayli afakanlar bastırıyor.
En iyisi komple iletişimi kesmek mi acaba? Ne yapmamı onerirsiniz? Totalde iyi bir insan. Uzmek ya da kırmak istemiyorum. Bunu da goz onunde bulundurursanız mutlu olurum.