Son konumu biliyorsunuz,eşimle boşanma ile ilgili..
O gun ailesinin geldiğinde benim kendi dedemler de geldiler ve 90 yaşındaki dedem kendisine “ senin okulun var devam eden, başka ile giderseniz bir de cocuk olursa nasıl gecineceksiniz,kira vermeden zorlanıyorsunuz” dedi, ve eş kişisi o gun kira yerine bunu alın o zaman diyerek arabanın anahtarını bıraktı masaya..
Birleştiğimiz gunden beri her boş vaktinde ev araştırıp, gidip ev bakıyor..
Bir ikisine ben de gittim yanında ve evi beğenmediğimi soylediğimde actı ağzını yumdu gozunu.. şimdi oturduğumuz ev ile kıyaslıyor hepsini.. şimdi oturduğumuz evi gomuyor aklı sıra, 5-6 yıllık bina ama konumu itibariyle onun baktığı evlerin hepsini havada karada alır..
Allah razı olsun 3 yıldır oturuyoruz demek yok,beni o evde tutuyonuz,oturtuyonuz diyor...
Guya anne babam onu zorla tutuyor sanki.. beni duşunduklerinden oturttular işte..
Şunu anladım ki elin oğluna YARANILMIYOR...
Şimdi konuya gecersem , bizim 35.000 tl lik ortalama bir arabamız var, ve 150.000 tl lik evlere bakıyor,arabayı onden saydırıp gerisine komple kredi cekecekmiş, kardeşi devlet memuru olduğu İcin faiz oranı daha duşuk olduğu İcin krediyi de o cekecekmiş..
Ve odemeye babası da yardım edecekmiş guya..
Ben kendisine “ev almanın acelesi olmadığını,bu evde otırabileceğimizi soyluyorum,bana ; ben başkasının evinde ne zamana kadar oturacağım diyor.. başkası dediği babam..
Ve beni tersliyor.
Birleştiğinizden beri bana yaklaşımı iyi değil,sevgisini zerre hissetmiyorum zaten, benden tamamen bağımsız gibi bir şey..
Şimdi nasıl davranayım ben? Annem hic karışma ne hali varsa gorsun diyor..
Bugun hatta bir ev baktık ve ben beğenmediğimi soyledim o da ben beğendim dedi, iyi kendin otur o zaman dedim gulerek şakadan,tamamen şaka..
Bana dedi ki vallaha da billaha da otururum dedi..
Bu ne demek
o kadar kırıldım ki...