Biz bir suredir cocuk istiyoruz. Ve olmuyor. Defalarca doktora gittik bir problem yok gibi. Bende yok esimde de onemli birsey yok diyebilirim.

Bugun esim annesi ben biraradaydik. Konu konuyu acti. Esim annesine cocuk istedigimizden bahsetti. Artik vakti geldi gibisinden. Esim cok seviyorum cocuklari. 5 tane oksa hayir demem cok sevinirim... uzadi gitti konu. Kv kizinin cocuguna bakiyor. Esim dedi ki. Bizim cocugumuz oldugunda ona bakacaksin sozun vardi dedi. Tabi dedi kvde. Dedim pazarlik yapma kimin ihtiyaci olursa ona bakar. Ki ben ucretsiz izne ayrilirim zaten oyle bir durumda. Esimin dusuncesi de ucretsiz izne de ayrilsam annesine ihtiyacimiz olacakmis. Her kosulda annesine ihtiyacimiz varmis. Kardesini mi kiskandin sen deyip sakaya vurup kapattim konuyu.

Annesi gozunde tanrica ve bugun ucumuz yanyanayken kendimi cok degersiz hissettim. Kv benim koluma girip yuruyor. Esim de annesinin diger tarafinda elini tutuyor. Elele yuruduler. Artik dayanamadim. Kv den uzaklasip arkaya gectim. Arkalarina gecince koptular. Canim annem benim annem modunda. Bana da ismimle hitap ediyor. Kv ve ben sohbet ediyoruz. Esim anlamiyor ya mesela biseyi annesine soruyor. El birligiyle cildirttilar beni. Bu da buraya ic dokme. Esimden de inanilmaz sogudum. Tam bir ana kuzusu.