Ya benim gercekten anlamadığım bir olay var. Eski sevgilim olacak şahıs ilişki sonlarına doğru hatta ilişkimiz bittikten sonra bile yapmadığını bırakmadı,psikolojimi felc etti insanlara olan guvenimi ve inancımı somurdu. Ne rezil etmediği insan kaldı ne yapmadığı nankorluk cidden biri kalbime bıcak saplasa bu kişinin yaptıklarından daha az acıtırdı. O kadar canımı yaktı ki psikolojik tedavi goruyorum okulum aksadı kilo aldım aynalara kustum cunku dış gorunuşum hakkındaki imaları surekli başkalarıyla kıyaslaması vb daha bir suru şey vardı. Madde ve aşırı derecede alkol kullanıyordu tabii bunu sonradan oğrendim. Annesi cok ozverili bi insan bu kişi ne isterse yapıyor falan. Gecenlerde hesabına baktım resmen hayatını yaşıyo o club senin bu bar benim şekil şemal o bicim olmuş, altına araba cekmişler son model. Ailesinin durumu pek iyi değil normal memur cocuğu ama dediğim gibi her istediğini yapıyorlar ve şuan cok mutlu gorunuyor. Bir yıl icinde yaşamadığım hastalık kalmadı zonadan tutun ceşitli deri hastalıkları vertigo vs. Hicbir zaman beddua etmedim ama cok ağladım uzuldum. O nasıl bu kadar mutlu? Bu neyin cezası? Bir gun benden ozur diler en azından değerimi anlar sanmıştım. Cidden bu boyle mi devam edecek? Bu kadar mutlu olduğunu gorunce hayata olan inancımda kayboluyor. İnsan yaşattığını yaşamaz mıydı?