Oncelikle herkeze hayırlı gunler diliyorum..

Ben erken yaş ta yapmamam gereken yanlış bir evlilik yaptım fakat konu bu değil. Coktan kapattım o defteri boşandık bir kızımız var. 10 ay gibi bir sure hayatıma kimseyi almak istemedim , yanlış kararlar vermek istemedim acıkcası ..
Şuan hayatımda biri var. Seviyorum seviliyorum. 5 ay gibi bir suredir berberiz. Cok saygili kibar bir adam lakin aramizda 14 yaş var. Oda evlenmiş boşanmış ama cocuğu yok. İste asil mesele burda başlıyor. Cocukları cok seven biri benimle ciddi duşunduğunu beni asla bırakamacagini soyluyor surekli..
Sevmek icin illa baba olmanin gerekmedigini vurguluyor. Hareketlerinden tavirlarindan da bu guveni bana hissettirdi ama ben tabi daha onu taniyacagimi tekrar bir hata yapamayacağımı kesin bir ifadeyle belirtiyorum.
Kızımın babasiyla hamileyken ayrildik. Hamileyken siddete ugradim ve kestim attim annemle yaşıyoruz. Kızım 2 yaşına girecek az kaldi. Babası sorumsuz ilgisiz bir kisilik zaten. Oyuzden aranizda boyle evlilik yapmış olan ablalarımdan tecrubelerini aktarmalarini istiyorum..

Not: Kizim kucuk cevremdeki insanlar ileride hayatima girecek insani daha cabuk kabullenebilecegini soyluyorlar.