Kızlar canım cok sıkkın. Kendimi 30 yaşında genc bir kadın değil de 80 yaşında nineler gibi hissediyorum. Sebebi Biraz uzun.
Ben cok kotu bir cocukluk ve ergenlik gecirdim ailem yuzunden. Babam baskıcı idi , bir de uvey anne vardı. Ama buna rağmen hep neşeli ve mutlu olmayı bilen bir kızdım. Yaramaz ve muzur bir cocuktum. Etrafımdaki herkesi guldururdum. Eşimle de universite 1. sınıfta tanıştım. Ben yine yaramaz cocuktum ama o ağır abi takılırdı. Yine de beraber guzel vakit gecirirdik. Hep hayal kurardık evlenince şoyle şoyle yaparız diye. Nişanlı iken de gezdik tozduk. 4 sene sonra evlendik. Evlendikten sonra surekli uyuyan ya da tv seyreden bir adam oldu.
Şunu yapalım derim, yarın yaparız der. Yarın gelir, oburgun yaparız der. Oburgun gelir bir hafta sonra der. Surekli bir bahane bulur ve erteler ama yapmaz ( gezmek dolaşmak anlamında). Evli olunca da arkadaşlarla da cok takilamadik ve ben iyice eve kapandım. Psikolojim bozuldu. Bu arada da başka başka problemlerimiz oldu.
Sonra kızım doğdu, iyice elini eteğini cekti. Sanki cocuk doğurmuşum isim bitmiş gibi hissettim. Ilgi yok, sevgi yok hatta sakalasmak bile yok..En kotusu ben de onun gibi oldum. Kendimi cok cirkin ve yetersiz hissediyorum. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?