Ben oğluma karşı ofke kontrolsuzlugu yaşayan bir anneyim 2.5 yaşında bu gune kadar hic vurmadim vurmam da ama cok bagiriyorum ve guzel meleğim benden cok korkuyo
ozelikle son 1 aydır bu durum boyle her uyuttugumda yuzune bakıp aglayasim geliyo soz veriyorum kendime sabırlı olucam diye ama olmuyo lanet olsun oğlum asla kendi kendine oynamayan yanından 1 dk bile ayrılmayan bir cocuk odası var oyuncaktan yer kalmadı artık asla yalnız oynamaz ben hep oyun oynarım oynqmadigimda ağlar kiyamazdim 1 aydır oyle birşey oldu ki ben artık oynamak istemiyorum işlerim oluyo yoruluyorum aslında ondan tek istediğim yarım saat kendisi oynaması ama yok yapmiyo ben sabredip sabredip bir anda oyle bir bagiriyorum ki cocuk şok oluyo korkuyo ve tutup kolundan odasina koyuyorum burdan cıkmak yok falan bagiriyorum agliyo agliyo agliyo bugun babamı istiyom diye ağladı normalde babasina hic duşgun değildir eve gelince bile sen git der babası da hic ilgilenmez zaten ben de ağladım oyle diyince pismanliktan geberiyorum suan ama kendime engel olamıyorum sakin olamıyorum bi anda oluyo bagirmalarim 3 dk sonra pişman oluyorum o kucucuk bedeniyle ağlarken bile bana sarılmak istiyo sarılıyorum ama kendimi affedemiyorum