Bıktım artık aynı başa sarıp bunları yaşamakta zorluk cekiyorum bir mutlu olmak haram bu kadın hayatimiza coreklendi bunu diyorum cunku hep zehirledi hayatımızı biz daha once esiminde zoruyla anasiyla oturduk 5 ay anca sonra anası kızını doldurup bizi evden cıkardılar kışın ortasında zor bela ev bulduk taşındık cok zora girdik ama mutluyuz kendi halimizde bide bu kaynana cok tehlikeli eşime evden cık demelerinin altında karını bırak vardi hep bekledirler ayrılalım diye yuzume dedi kadın oğlumu sana bırakmam diye daha ne laflar ondan sonra zaten muhattap olmadık şimdi benim sorunum yavaş yavaş yine eşime yanaşmaya başladı amac once ikimizi evden yollamak sonra oğlunu geri kendine cekmekti beni tek yollayamadı cunku ben yemedim oda duşundu dedi ikisini yollarım oğlumu nasılsa kandırırım plan bu ve benim eşim kanar akıl evden kovuldu beş parasız neyse bugun anası guya kredi icin aramış da falan filan yok anasıymış atamazmış salak onlar senin yuvanı yıkmaya calıştı onu yapamadı evden yolladı hepsini beraber yaşadık kafama takmamak sakin kalmak icin ne yapsam bilmiyorum eşime ofkem buyuyor sanki uzaklaşıyor gibi hissediyorum gecen sene onları tuttu beni attı bu sene beni tuttu onlara uzak illa bitarafa sirt donuyor eşim bugun anasıyla konuşması cok canımı sıktı onada hırcın davranıyorum bu şekilde bir şey yaşayan varmı nasıl davrandınız eşinize ben taktik bilmem direk duygumu belli ederim o kadın benim canımı cok yaktı bunu bile bile eşime iyi davranamiyorum akıl verin