Merhaba Hanımlar

Bu bir ic dokme yazısıdır, insanların dertlerini dinleyip benden medet ummalarından cok bunaldım. 3 kardeşiz 2 abim var, kendimi bildim bileli hayatım abimlerin sorunları, babamın hastalıkları, annemin evhamı ve serzenişleriyle gecti. Ha birde telefonla ,yuzyuze goruştuğum kuzen, akraba ve arkadaşlarımın dertlerini dinliyorum surekli. Ben yapı olarak cok dert yanan , sıkıntılarını anlatan biri değilim bunu yaptığım tek kişi eşimdir onun haricinde cok buyuk birşey yaşamadıkca insanlara birey yansıtmam ve anlatmam. Ama hayatımdakı herkes anlaşmış gibi beni dert anlatma, fikir alma ve ara bulma merkezi olarak goruyor. Ve ben farketmesem de anlatılan olumsuz olaylardan etkileniyorum. Son zamanlarda kendimi surekli başkalarının dertleriyle meşgulken buluyorum, zihnim hep meşgul ve bir sure sonra gerginlik oluşturuyor bu bende.

En son yaşadığım olay bardağı taşıran son damla oldu , 5 gun once duşuk yaptım, hastaneye ve eve gecmiş olsuna gelen akrabalar oldu, ben o moral bozukluğundayken gelen bircok kişinin problemini dinledim, en son bir kuzenimin şuan dert dinleyecek durunda değilim diyerek sozunu kestim oyle davranmama cok bozuldu sonrasında duydum ki benimle kusmuş ! Suan onun kusluğu umurumda değil ama artık bu Guzin Abla halimden kurtulmak istiyorum.

Dışarıdan bakıldığında kalabalık bir cevrem var ama ruhumu ve enerjimi emıyor artık bu kalabalık. Annemi arıyorum sadece şikayetlerini dinliyorum mesela, babam evet hasta ama surekli dert yanacak kadar değil ama hep hastalık muhabbeti yapıyor o oyle konuştukca moralim bozuluyor modum duşuyor her seferınde.

Ben dert anlatmayıp birseylerden şikayet etmeyince hayatım dışarıdan mukemmel gozukuyor sanırım halbuki bircok insanın dert diye anlattığı şeyleri yaşıyorum ama sızlanmayı sevmediğim icin hep guclu olduğum herşeyi kolay atlattığım gibi bir duşunce var etrafımdaki insanlarda. Duşunuyorum manevi olarak desteğe ihtiyacım olan anlarımda hep yanlızım sadece eşim var, cunku annemin de hep dediği gibi ben bir şekilde hallederim, aslında durum boyle değil ama bende buna inandırdım kendimi. Ben herseyi halleder poziyonundayken hep teselli veren, cozum ureten rolune geciyorum geciriliyorum bir şekilde.

Bundan sonra ruhumu emip , enerjimi duşuren kişilerle arama mesafe koymak istiyorum, anne ve babamla nasıl yapacağım bu durumu bilmiyorum. Onlarla mesafe koymak istesem alınırlar ikisini de cok seviyorum ama bana yukledikleri misyon artık beni cok yoruyor, en son eşimde kendine bile bile kotuluk ediyorsun dedi ki ailemle aramdaki diyaloğa yorum yapan bir insanda değildir. Ne yapsam kırmam, uzmem onları ama surekli dert dinleyıp cozum uretmem gerektiği algısını kırabilirim?