esim artik bir psikologa veya psikiyatriste gidelim diyor ama cozum olacakmi bilmiyorum. Cok pismanim ordaki hayatimi cok ozluyorum ama bir yandanda artik onume bakmak istiyorum en cokta evladim icin bunu yapmak istiyorum. Kendimi iki dagin arasinda kalmis gibi hissediyorum. Bir yanim yurt disina donmek istiyor diger yanim evlisin bu karari tek basina alamazsin diyor. Ama cok mutsuzum burda yasadigimiz il nisbeten kucuk bir il yapacak cok fazla faaliyet yok esimin ailesiylede pek anlasabildigim soylenemez hatta mumkun mertebe gozume gorunmemelerini tercih ediyorum. Yilanin sevmedigi ot misali surekli bir yerlerden bitiyorlar karsimda onlarla yuz yuze gelmek mutsuzluguma mutsuzluk katiyor. Sizce buraya alismak icin ne yapmaliyim yada hic alismak icin ugrasmayip esimi ikma edip yurt disina mi gideyim siz olsaydiniz ne yapardiniz bu durumda?
Mutsuzluk
Kadınca0 Mesaj
●0 Görüntüleme
-
03-10-2022, 03:17:08Iyi aksamlar herkese biraz dertlesmeye ihtiyacim var icimi dokecek kimse yok malesef. Kisa bir ozet geceyim neredeyse 6 yillik evliyim 1.5 yasinda oglum var. Yurt disinda dogdum buyudum evlenince turkiyeye yerlestim. Sorun su ki turkiyeye geldigimden beri kendimi mutsuz hissediyorum. Hani insanin icten duydugu bir mutluluk huzur rahatlik olur ya o hissi bir turlu yakalayamadim turkiyeye geldigimden beri. Dogdugum buyudum kucuklugumden beri alisik oldugum 'cevreyi' ozluyorum. Burda hangi ortama girersem gireyim hep disardan biri gibi hissediyorum kendimi. Bulundugum ortamla ozlesemiyorum bir turlu. Ne bileyim mesela bir alisverise ciktigimda yada resmi bir dairede bir isim olsun bir hastaneye gideyim kendimi ordaki gibi rahat ve guvende hissetmiyorum. Insanlarla olan diyalogum hep mesafeli paylasacak ortak noktamiz o kadar az ki. Hep bir yanlizlik hissi hep bir kaygi var icimde. Bir sureligine geldigim ulkeye gittim ordayken hissettigim derin huzur oraya ait olma hissi beni o kadar mutlu ediyorduki. Bir kac hafta once turkiyeye dondum yine ve butun o olumlu hisler kayboldu. Esime oraya yerleselim diyorum kabul etmiyor. Burda mutsuz oldugumunda farkinda ama sen artik buralisin kabul et diyor. Oyle kolay olmuyor iste nasil kurtulacam bu ruh halinden bilmiyorum esim artik bir psikologa veya psikiyatriste gidelim diyor ama cozum olacakmi bilmiyorum. Cok pismanim ordaki hayatimi cok ozluyorum ama bir yandanda artik onume bakmak istiyorum en cokta evladim icin bunu yapmak istiyorum. Kendimi iki dagin arasinda kalmis gibi hissediyorum. Bir yanim yurt disina donmek istiyor diger yanim evlisin bu karari tek basina alamazsin diyor. Ama cok mutsuzum burda yasadigimiz il nisbeten kucuk bir il yapacak cok fazla faaliyet yok esimin ailesiylede pek anlasabildigim soylenemez hatta mumkun mertebe gozume gorunmemelerini tercih ediyorum. Yilanin sevmedigi ot misali surekli bir yerlerden bitiyorlar karsimda onlarla yuz yuze gelmek mutsuzluguma mutsuzluk katiyor. Sizce buraya alismak icin ne yapmaliyim yada hic alismak icin ugrasmayip esimi ikma edip yurt disina mi gideyim siz olsaydiniz ne yapardiniz bu durumda?