Kızlar merhaba. Ben şuan 32 yaşında ev hanımı olan biriyim. Daha once kpss ile ilgili denemelerim oldu. İlk kez 2010da girdim fena bir puanda almadım ama malum kopya skandalı nedeniyle puanlar ucunca atanamadık. Sonrada denemelerim oldu ama olmadı yine.
İktisat mezunuyum en az 85 bantını gecmem gerek atanabilmek icin ama ben 77-80aralığını gecemedim bir turlu..
Hep sınırdan donduğum azda olsa umudum olduğu icin kpssye cok takıldım kaldım ve yıllarım bir yerden başlangıc yapamadan gecti.
Dun babamlarla konuşurken cok keyfim kactı. Sana cok uzuluyoruz emekli olamazsan işin cok zor yaşlılıkta koca elinemi bakıcaksın surekli falan dediler. Ne yap et cocuk okula başlasın Bi işe başla dediler.. Evet haklılar ama cok keyfimi kacırdı bu sozler.
Bende geleceğimle ilgili umutsuzum coğu kez. Yarın cocuk buyuyup okula falan başlayınca evde napıcam diye duşunuyorum.. Evde mutlu olan biride değilim keşke calışsaydım diyorum. Duzenli bir gelir ve garanti istediğimden devlete bu kadar taktım zamanında sanırım..
Bu saatten sonra napabilirim bir fikir verseniz.. Eşimde polis ve calışma saatleri belli olmuyor. Benim duzenli Bi işim olması gerek ki kızım yalnız kalmasın.
Bilmiyorum kızlar dunden beri aslında bildiğim ama ertelediğim gercekler acı Bi bicimde carptı yuzume.. Kendimi bu hayatta hicbir işe yaramaz hicbişi başaramamış gibi hissediyorum..
Varmı bu kadar umutsuzken bir anda onunde bir kapı acılan guzel hikayeler. Bunları duymak iyi gelicek sanırım Son kez 2020 kpssyi deniyim diyorum. Belki bu sefer olur.. Sanki başka bir işte tutunamazmışım gibi duruyor..