Merhaba Hanımlar,

Cok buyuk bir dert değil ama artık cıldırmanın eşiğine geldim bende. Nasıl davranacağımı ve ne yapacağımı bilemiyorum. Bir cıkış yolu arıyorum.

Universite oğrencisiyim, gecen yıl Universitenin bir Avrupa programına katıldım geldim, alttan tonla ders kaldı, ortalamam cok duştu. Bir yıl geriden gidiyorum şimdi, haftada her gun memur gibi 8 ve 5 arası derse giriyorum, haftasonları Formasyon derslerim var, ve ayriyetten Formasyon icin staja gidip bir lisede oğretmenlik yapıyorum.

Neyse asıl mevzu bu da değil aslında, yılın başında cok sessiz sakin bir bicimde derslerime gidip geldim, kafam cokta rahattı acıkcası. Sonra benden 3 yaş kucuk biri ile tanıştım sınıftan, bir iki kere arkadaşca cıktık vs. yaşına gore cok olgun bir cocuk, ilişkiye başladık ama ben artık tek kelime ile boğuldum. En kaba tabiri ile cok "Mıc mıc." Once şoyle acıklayayım, hakikaten cok duşunceli ve merhametli birisidir, anlayışlıdır ve bana her konuda yardım eder, sunumlarımda, sınav kağıdı okumamda ya da ev işlerinde yardım etme gibi, cok yardımcı olur. Ama gel gelelim o hayatıma girdiği gunden beri ders calışmak mı? Hak getire... Cağırsam her gun bize gelecek, cıldırmak uzereyim. Gelince gitmek bilmez Allahım duşundukce cıldırıyorum, ağlamak istiyorum. O da ders calışmıyor, bir tek kitabı bile yok, sınavlardan geciyor tamam ama duşuk bir puanla, e benim hedefim o değil ki... Ben Yuksek Lisans duşunuyorum, YDS, IELTS tarzı dil sınavlarına hazırlanmak istiyorum, ALES vb şeyler var, not ortalaması cok onemli ama ben tek birşey yapamıyorum. Zaten Formasyon başlı başına bir dert, sunumlar ve staj. Erkek arkadaşım bazen yorgunlugumdan yakınıyor, coooookk konuşuyor, anlatıyorum derdimi anlamıyor. Sabah 7'de işe gidiyorum, akşam derse giriyorum, okuldan cıkıyorum evde hala opme, sarılma derdinde, birinin beni bu kadar cok sıkması sinirimi bozuyor. Dişlerimi fırcalamaya gidiyorum arkamdan geliyor, koltuğa oturuyorum yanımda bitiyor ve surekli surekli opmek istiyor. Bende "Şu işi yapmam lazım" yok "Odamı toparlayayım" vs derken buluyorum kendimi. Mesela okuduğumuz şehirden 1 saat uzaklıkta başka bir şehire gitti oy kullanmaya, beni ozlediğini soyleyip oyunu bile kullanmadan geri geldi. Halbuki cok konuşan eşini annesine yollayan koca gibi sevinmiştim yaa 2 gun kafa dinleyeceğim diye. Dun gece geldi mesela, bir iki saat durur giderim dedi, bu gun oldu en son 1 saat once gitti. Dun gece burada kaldı yani, hadi dedim kalsın sabahtan erken gider ama yok yok... Ders calışacağımı da biliyor gitmiyor cıldırdım. Kac kere konuştum, guzellikle hem de kızgın bir mizacla, "Sen bana gitmemi soyle giderim" diyor, işte bende birine alenen git diyemiyorum. Karşımdakinin biraz anlamasını bekliyorum, ben kimsenin evinde 1 saatten fazla kalamıyorum hatta. Ne yapacağım ya, bir de seneye birlikte yaşayalım diyor. Cığlık atsam karşıdaki dağlar yıkılır, seviyorum kendisini ama beni boğuyor resmen icime icime ağlıyorum. Ne olur bana yardım edin, henuz cok yeniyiz de ayrılamıyorum, ayrılcak kotu bir hareketi de yok hatta. Ama sanki birşeyler elimden kayıp gidiyormuş gibi...